تأثیر ترکیب تمرین مقاومتی و ویبریشن کل بدن برتغییرات نسبت تستوسترون به کورتیزول آزاد و فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز بزاقی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران ، ایران

چکیده

مقدمه و اهداف
مطالعات متعددی پاسخ هورمونی به تمرینات مقاومتی و ویبریشن تمام بدن را به طور مجزا بررسی نموده اند. با اینحال اثر ترکیب این دو روش تمرین بر پاسخ بیومارکرها به ویژه بررسی تغییرات فعالیت آلفا آمیلاز بزاقی همزمان با اندازه گیری غلظت تستوسترون و کورتیزول آزاد کمتر مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روش ها
30 فوتبالیست جوان به طور تصادفی به 3 گروه تمرین ویبریشن کل بدن(10 نفر)، تمرین مقاومتی(10 نفر) و ترکیب هر دو روش(10 نفر) تقسیم شدندو در 9 جلسه(3 هفته) تمرین شرکت نمودند. تمرین ویبریشن شامل 1 دقیقه فعالیت و 1 دقیقه استراحت(10 دقیقه) با فرکانس 50 هرتز، جابجایی از نوع عرضی به میزان 4 میلیمتر و در حالت ایستاده(semi-squat) انجام شد. تمرین مقاومتی بصورت سه دوره ده تایی با 70 درصد یک تکرار بیشینه و استراحت 2 دقیقه ای بین هر دوره اجرا شد.در گروه سوم ابتدا تمرین مقاومتی و به دنبال آن ویبریشن کل بدن انجام شد. نمونه های بزاق تام تحریک نشده پیش و پس از جلسات اول و آخر جمع آوری شدند.
یافته ها
 آزمون t زوجی نشان داد که غلظت کورتیزول و فعالیت آلفا آمیلاز بزاقی پس از اکثر جلسات افزایش معنادار داشته اند. تستوسترون پس از جلسه اول در همه گروه ها افـــزایش و در جلسه آخر کاهش معنادار نشان داد. آزمون هــای تحلیل واریانس نشان دادند که پس از جلسه اول غلظت کورتیــزول( 004/0=P، 72/6=27/2F) و تستوسترون(034/0=P، 84/3=27/2F) گروه ویبریشن با دو گروه دیگر تفاوت معنادار داشته است.
نتیجه گیری
نتایج این مطالعه بار دیگر تأکید می کند که ترشح هورمون ها در بدن نیاز به سطح بهینه ای از شدت و مدت تمرین دارند. همچنین آلفا آمیلاز به طور سریع به انواع استرس های فیزیولوژیک پاسخ می دهد. همچنین در شدت های زیر بیشینه احتمالاً تفاوتی در پاسخ هورمونی بین در روش های تمرین ویبریشن و قدرتی وجود ندارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The effects of a three-week resistance exercise plus whole body vibration (WBV) on the testosterone-free cortisole ratio differences and activity of the α-salivary amylase enzyme

نویسندگان [English]

  • MohammadAli Fathi
  • MohammadAli Azarbayjani
  • Maghsoud Peeri
  • Aref Saiedi
  • Hossein Fatollahi
Exercise Physiology Department, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran Iran.
چکیده [English]

Background and Aim: Researchers have already reported the hormonal responses of the effects of isolated resistance exercise or whole body vibration (WBV). However, no documents are available on the combination of the resistance exercise plus WBV on biomarkers, particularly salivary α-amylase activity as well as free testosterone to cortisol ratio (FTCR).
 
Materials and Methods: To discover this, thirty young football players were randomly allocated into three WBV (n=10), resistance exercise (n=10), and a combination of both (n=10). The subjects took nine sessions of exercise during a three-week period. The WBV included one minute exercise followed by one minute rest for 10 minutes with 50 Hz frequency, four mm. transverse translation and in semi-squat standing condition. The resistive exercise included three-period exercises with 70% one-maximal repetition with a two-minute rest interval. The third group carried out the resistance exercise firstly and then WBV. The pre / post salivary samples were collected.
Results:
It showed that the concentration of the cortisol and the salivary α-amylaseactivity increased significantly. The testosterone increased among all groups following the first session, but significantly decreased at the last session. The statistical analysis showed a significant increase in cortisol concentration only in WBV group (p=0.004).
 
Conclusion: The results confirmed that hormone secretion requires an acceptable threshold of both intensity and duration of training. In addition, secretion of the α-salivary amylase responses to various physiologic stresses immediately. In submaximal exercises, there is probably no difference among training techniques, WHB and strengthening exercises. The current study also emphasizes on salivary α-amylaseactivity immediately following physiological stresses.  

کلیدواژه‌ها [English]

  • Testosterone
  • Cortisol
  • Saliva
  • Resistance exercises
  • Whole Body Vibration

مراجع

  1. Astrand PO، Ekblom B، Messin R، Saltin B، Stenberg J. Intra-arterial blood pressure during exercise with different muscle groups. JApplPhysiol 1965; 20(2):253-6
  2. Gergley TJ، McArdle WD، DeJesus P، Toner MM، Jacobowitz S، Spina RJ. Specificity of arm training on aerobic power during swimming and running.MedSci Sports Exerc 1984;16(4):349-54
  3. Magel JR، Foglia GF، McArdle WD، Gutin B، Pechar GS، Katch FI. Specificity of swim training on maximum oxygen uptake.JAppl Physiol 1975; 38(1):151-5.
  4. Magel JR، McArdle WD، Toner M، Delio DJ. Metabolic and cardiovascular adjustment to arm training. J Appl Physiol 1978; 45(1):75-9.
  5. Vanhelder WP، Goode RC، Radomski MW. Effect of anaerobic and aerobic exercise of equal duration and work expenditure on plasma growth hormone levels.Eur J ApplPhysiolOccup Physiol 1984;52(3):255-7.
  6. Vanhelder WP، Radomski MW، Goode RC، Casey K. Hormonal and metabolic response to three types of exercise of equal duration and external work output.Eur J ApplPhysiolOccup Physiol 1985; 54(4):337-42.
  7. VanHelder WP، Casey K، Goode RC، Radomski WM. Growth hormone regulation in two types of aerobic exercise of equal oxygen uptake.Eur J ApplPhysiolOccup Physiol 1986; 55(3):236-9.
  8. Azarbayjani، M.A; Fatolahi، H; Rasaee، M.J; Peeri، M; Babaei. R. The effect of exercise mode and intensity of sub-maximal physicalactivities on salivary testosterone to cortisol ratio and α-amylase inyoung active males.Int J ExercSci 2011. 4(4):283-93.
  9. Bosco C، Iacovelli M، Tsarpela O، Cardinale M، Bonifazi M، Tihanyi J، Viru M، De Lorenzo A، Viru A.. Hormonal responses to whol body vibration in men.Eur J Appl Physiol 2000; 81(6):449-54.
  10. Behboudi L; Azarbayjani MA; Aghaalinejad H; Salavati M.  Effects of Aerobic Exercise and Whole Body Vibration on Glycaemia Control in Type 2 Diabetic Males. Asian J Sports Med 2011; 2(2):83-90.
  11. Roelants، M.C. Deleclusel، M. Goris، S. Verschueren. Effect of 24 weeks of whole body vibration training on body composition and muscle strength in untrained females، Int J Sports Med 2004;25(1):1-5.
  12. Neckling LE، Lundborg G، Friden J. Hand muscle weakness in long-term vibration exposure. J HandSurg Br 2002; 27(6):520-5.
  13. Issurin V.B. Vibration and their application in sport. A Review.J Sports Med Phys Fitness 2005; 45(3):324-36. 
  14. Rittwegar J، Schiessl H، Felsenberg D. Oxygen uptake during whole-body vibration exercise: comparison whit squatting as a slow voluntary movement. Eur J Appl Physiol 2001; 86(2):169-73.
  15. Zoladz JA، Duda K، konturek SJ، Sliwowski Z، Pawlik T، Majerczak J. Effect of different muscle shortening velocities during  prolonged incremental cycling exercise on the plasma growth hormone ، Insulin ، Glucose ، Glucagon ، Cortisol ، Leptin and Lactat concentrations. JPhysiolPharmacol 2002; 53(3):409-22.
  16. Erskine J، Smillie I، Leiper J، Ball D، Cardinale M. Neuromuscular and hormonal responses to a single session of whole body vibration exercise in healthy young men ClinPhysiolFunct Imaging 2007;27(4):242-8.
  17. Di Loreto C، Ranchelli A، Lucidi P، Murdolo G، Parlanti N، De CiccoA. Effects of whole-body vibration exercise on the endocrine system of healthy men. J Endocrinol Invest 2004; 27(4):323-7.
  18. Cardinale M، Leiper J، Erskine J، Milroy M، Bell S. The acute effects of different whole body vibration amplitudes on the endocrine system of young healthy men: a preliminary study. ClinPhysiolFunct Imaging 2006; 26(6):380-4.
  19. Bosco C، Colli R، Introini E، Cardinale M، Tsarpela O، Madella A، Tihanyi J، ViruA. Adaptive responses of human skeletal muscle to vibration exposure.Clin Physiol 1999; 19(2):183-7.
  20. .Kuipers H، Keizer HA. Overtraining in elite athletes.Review and directions for the future.Sports Med 1988;6(2):79-92.
  21. Wilkerson  JE،  Horvath  SM،  Gutin  B. Plasma testosterone  during  Treadmill  exerciseJAppl Physiol 1980;49(2):249-53.
  22. Calvo F، Chicharro JL، Bandrés F، Lucía A، PérezM، Alvarez  J، Mojares  LL، Vaquero AF،  Legido  JC. Anaerobic threshold determination with analysis of salivary amylase.Can J Appl Physiol 1997; 22(6):553-61.
  23. Azarbayjani MA، Dalvand H، Fatolahi H، HoseiniSA، Farzanegi P، Stannard SR. Responses of salivarycortisol  and  α-amylase  to  official  competition.  J. Hum. Sport Exerc 2011; 6(2):385-91.
  24. Cardinale، M.، Bosco، C. The use of vibration as an exercise intervention. Exerc Sport Sci Rev. 2003; 31(1):3-7.
  25. Delecluse C، Roelants M، Verschueren S. Strength increase after wole-body vibration compared with resistance training. Med Sci Sports Exerc 2003; 35(6):1033-41.
  26. Kraemer WJ، Patton JF، Knuttgen HG، Marchitelli LJ، Cruthirds C، Damokosh A، Harman E، Frykman P، Dziados JE. Hypothalamic-pituitary-adrenal responses to short-duration high-intensity cycle exercise. J Appl Physiol 1989; 66(1):161-6.
  27. Keizer HA. Poortmans J. Bunik GS. Influence of physical exerciseon sex hormone metabolism. JAppl Physiol 1980; 48(5):765-9.
  28. Sutton JR، Coleman MJ، CaseyJH. Testosteroneproduction rate during exercise. In 3rd International symposium on Biochemistry of exercise. Landry F and W. A. Orban، 1978. 227-34.
  29. Mayer M، Rosen F. Interaction of glucocortoids and androgens with skeletal muscle. Metabolism 1977; 26(8):937-62.
  30. Haneishi K، Fry AC، Moore CA، Schilling BK، Li Y، Fry MD. Cortisol  and  stress  responses  during  a game  and  practice  in  female  collegiate  soccer players. J Strength Cond Res 2007; 21(2):583-8.
  31. Moreira A، Arsati F، de Oliveira Lima Arsati YB، da Silva DA، de Araújo VC. Salivary cortisol in top-level professional soccer players. Eur J Appl Physiol 2009; 106(1):25-30.
  32. Cochrane DJ، Legg SJ، Hooker MJ. The short-terme effect of whole body vibration training on vertical jump، sprint، and agility performance. J Strength Cond Res 2004; 18(4):828-32.
  33. Rohleder N، Nater UM، Wolf JM، EhlertU، Kirschbaum C. Psychosocial stress-induced activation of salivary alpha-amylase: an indicator of sympathetic activity? Ann N Y Acad Sci 2004; 1032:258-63.
  34. Gordis EB، GrangeDA، Susman EJ، Trickett PK. Asymmetry between salivary cortisol and alpha-amylase reactiv-ity to stress: relation to aggressive behavior in adolescents.Psychoneuroendocrinology 2006; 31(8):976-87.
  35. Allgrove JE، Gomes E، Hough J، Gleeson M. Effects of exercise intensity on salivary antimicrobial proteins and markersof stress in active men.J Sports Sci 2008; 26(6):653-61.
  36. Nater UM، Rohleder N، Schlotz W، Ehlert U، Kirschbaum C. Determinants of the diurnal course of salivary alpha-amylase.Psychoneuroendocrinology 2007; 32(4):392-401.

 

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 20 خرداد 1391
  • تاریخ بازنگری: 02 شهریور 1391
  • تاریخ پذیرش: 16 آبان 1391
  • تاریخ اولین انتشار: 01 دی 1391

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار