نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1
کمیته پژوهشی دانشجویان، کارشناس ارشد شنوایی شناسی، گروه شنوایی شناسی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2
دکترای تخصصی شنواییشناسی، استادیار گروه شنوایی شناسی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
3
دکترای شنوایی شناسی، استادیار گروه شنوایی شناسی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
4
کارشناس ارشد آمار ریاضی، گروه آمار، دانشکده علوم اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
5
استاد آمار زیستی، گروه علوم پایه، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه و اهداف
امروزه علیرغم پیشرفتهای اخیر در حیطه پردازش دیجیتالی سمعکها، شمار کثیری از کاربران از سمعک خود راضی نیستند و یکی از مهترین علل آن، عدم فهم خوب گفتار در محیطهای نویزی است. کاهش دیجیتالی نویز و جهتداری از جمله فناوریهایی هستند که در این امر کمککننده میباشند. مطالعه حاضر به ارزیابی تاثیر این دو فناوری بر راحتی شنوایی و درک گفتار افراد در نویز با افت شنوایی حسی-عصبی متوسط میپردازد.
مواد و روش ها
در مطالعه حاضر دو آزمون تراز پذیرش نویز زمینه (نسخه فارسی) و نیز بازشناسی اعداد (فارسی) در نویز بر روی 18 فرد بزرگسال (8 مرد و 10 زن) که دچار افت شنوایی حسی-عصبی متوسط بودند، انجام شد. تراز پذیرش نویز زمینه و نیز بازشناسی اعداد در نویز به ترتیب به منظور بررسی راحتی شنوایی و درک گفتار در نویز انجام شد. در این مطالعه 6 حالت تنظیمی مختلف برای سمعک وجود داشت که عبارت بودند از 1) Omnidirectional–DNR/off (Baseline)، 2) Omnidirectional–Broadband DNR، 3) Omnidirectional–Multichannel DNR، 4) Directional، 5) Directional–Broadband DNR ، 6)Directional – Multichannel DNR .
یافته ها
یافتهها نشان داد هر دو فناوری کاهش نویز دیجیتالی و جهتداری باعث بهبود امتیاز آزمون تراز پذیرش نویز شد، ولی تاثیر جهتداری بیشتر بود. هیچکدام از فناوریهای کاهش نویز دیجیتالی و جهتداری باعث بهبود امتیاز در آزمون بازشناسی اعداد در نویز نشد، ولی نتایج آن را بدتر نیز نکرد.
نتیجه گیری
به نظر میرسد از آنجایی که دو فناوری کاهش نویز دیجیتالی و جهتداری باعث بهبود در راحتی شنیداری شدند، و در درک گفتار در نویز نیز تاثیری نداشتند، لذا توصیه میشود که در زمینه بالینی و برای تنظیم سمعک این دو گزینه فعال شوند.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Effect of Digital Noise Reduction and Directionality on Acceptable Noise Level and Recognition of Digit in Noise
نویسندگان [English]
-
Roghayeh Ahmadi
1
-
Hamid Jalilvand
2
-
Mohammad-Ebrahim Mahdavi
3
-
Fatemeh Ahmadi
4
-
Alireza Akbarzadeh Baghban
5
1
Student Research Committee, Department of Audiology, School of Rehabilitation, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
2
PhD, Department of Audiology, School of Rehabilitation, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
3
PhD, Assisstant Professor, Department of Audiology, School of Rehabilitation, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
4
Department of Statistic, School of Economic, Allame Tabataba'yee University, Tehran, Iran
5
Professor, Department of Basic Sciences, School of Sciences, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
چکیده [English]
Background and Aims: Despite the recent advances in digital processing of hearing aids, a large number of users are not happy with their hearing aids. One of the major reasons for this is the lack of good recognition of speech in noisy environments. Digital noise reduction and directionality are some of the technologies that are helpful in this issue. The present study was conducted to evaluate the effects of these two technologies on listening comfort and speech recognition of individuals with moderate sensory-neural hearing loss.
Materials and Methods: In the current study, we applied Acceptable Noise Level (ANL) and Farsi Auditory Recognition of Digit in Noise (FARDIN), as measures of listening comfort and speech intelligibility, respectively, on 18 participants (8 male and 10 female) who had moderate sensory neural hearing loss. We evaluated both these measures under six different hearing aid conditions: 1) Omnidirectional-DNR/off (baseline), 2) Omnidirectional-Broadband DNR, 3) Omnidirectional-Multichannel DNR, 4) Directional, 5) Directional-Broadband DNA, and 6) Directional-Multicellular DNR.
Results: Both the digital noise reduction technology and the directionality improved the ANL, but the effect of directionality was more than the other. None of the digital noise reduction or directionality could improve the score in FARDIN test, but it did not make the results even worse.
Conclusion: According to the results, since these two technologies improve listening comfort and do not affect speech comprehension, it is recommended that these two options be activated for adjusting the hearing aid in clinics.
کلیدواژهها [English]
-
Hearing loss
-
Directional Microphone
-
Digital noise reduction
-
Acceptable Noise level
-
Auditory recognition of digits in noise