تأثیر کینزیوتیپ بر ضخامت تاندون سردراز دوسر بازویی در ورزشکاران دارای سندرم گیرافتادگی ساب آکرومیال

Introduction
Shoulder is one of the most important joints of the human body, as it is commonly used in activities and movements above the head. So, the components of this joint are under pressure and at risk of many minor injuries. This joint is at high risk of injury when performing overhead exercises, especially in throwing or kicking activities such as javelin throwing, baseball, tennis, handball, volleyball, and swimming. Among shoulder injuries, subacromial shoulder syndrome is the most common cause of pain and limited mobility of the shoulder joint. Subacromial shoulder syndrome accounts for 44% to 65% of shoulder complaints in medical settings. According to Neer’s theory, shoulder impingement is classified into two main categories: structural and functional.
Structural subacromial occlusion can be due to the narrowing of the subacromial space, resulting in reduced space due to bone growth or soft tissue inflammation, or upper arm displacement due to muscle weakness or imbalance, which is considered functional occlusion. Subacromial impingement occurs when the involved structures (rotator cuff, biceps tendon, and subacromial bursa) become compressed and inflamed under the coracoacromial ligament.

Materials and Methods
This quasi-experimental study included 20 male athletes with subacromial impingement syndrome. The statistical population consisted of athletes who participated in overhead activities such as volleyball, tennis, swimming, basketball, handball, and badminton living in Sanandaj City, Iran. The sample size was determined using G*Power software by determining the difference of 1.5 units compared with the visual analog scale (VAS) based on the standard deviation of 1.99. The subjects were randomly assigned to two groups: group 1 received a real kinesiotape, and group 2 received a sham kinesiotape.
The inclusion criteria were aged between 18 and 30 years, having a body mass index less than 25, having at least three years of training experience in sports such as swimming, tennis, handball, volleyball, basketball, or badminton, having three regular training sessions per week, each session lasting 1.5 hours of activity, the existence of at least two symptoms (anterior or external shoulder pain, at least 130° range of motion of shoulder abduction, pain in rotator cuff muscle tendons, isometric resistance abduction of arm, Jobe’s test Hawkins-Kennedy, and empty can positive test). The exclusion criteria included history of dislocation, traumatic and surgical injury, scapular deformities, humpback, rotator cuff muscle rupture, joint laxity, neck disorder, rheumatic diseases, destructive joint changes, history of shoulder injection or shoulder physiotherapy or neck in the past six months, sensitivity to wound adhesive or kinesiotape tape, the presence of skin problems around the shoulder and scapula.
In the present study, we used a 5×5 cm RockTape kinesiotape made of flax that can absorb moisture and sweat made in South Korea. After preparing the skin, a Y-shaped band with 15% to 25% stretch from the elbow joint to the elongated head of the biceps on the affected shoulder was used in the experimental group, and neoplastic adhesive was used as a placebo kinesiotape in the control group. 
Measurement of biceps tendon thickness was done by MRI using a 1.5 Tesla MRI machine (made by German Siemens Medical Group 2008). All measurements were done in a supine position, with the arms in a neutral position (without rotation or flexion). Fat-suppressed T2-weighted sagittal images were obtained as parallel sections of the long-head biceps tendon. This type of image best shows various labile anomalies. The average of three measurements was considered the thickness of the biceps tendon. The imaging was performed by an experienced radiologist with ten years of experience. 
For the measurement of shoulder joint proprioception, the subject sits, his upper limbs hang, the forearm is in neutral, the elbow is stretched, and the eyes are closed. The movements included arm abduction on the frontal plate and actively. In the measurements, the affected shoulder or having a pain score was considered. Before the measurement, the participants received sufficient explanations about the nature of the measurements and the direction of movements to prevent compensatory movement of the scapula and trunk. During the measurement, the participants’ shoulder joints were photographed from the back using a digital camera. The camera distance from the participant was considered 3 m to minimize the effect of camera deflection. The camera’s height was adjusted to the height of the shoulder joint. The photos were taken with the shoulder joint in the center. The markers were attached to the acromion’s posterior point and the humerus’s lateral epicondyle. The angle formed by the lower lateral line of the acromion’s posterior aspect to the arm’s lateral epicondyle and the vertical descending line from the lower posterior point of the acromion was defined as the angle of shoulder abduction. The angles were calculated by placing the photos in AutoCAD 2016 software, and the pain was evaluated with VAS before application, immediately, and 24 hours after the kinesiotape application. Data analysis was performed using the Shapiro-Wilk statistical test and repeated measures analysis of variance. The significance level in all comparisons was set at P≤0.05.

Results
There were no significant differences between the two groups in the thickness of the biceps tendon in the three stages of measurement (P=0.147). The two groups had a significant difference regarding the joint position sense at 45 degrees (P<0.001) but no significant difference at 90 degrees (P˃0.05). There was a significant difference between the pain scores of the two groups after the kinesiology tape (P<0.001).

Conclusion
Kinesiotape can be effective in reducing pain and improving the joint position sense in people with subacromial impingement syndrome.

Ethical Considerations

Compliance with ethical guidelines
All ethical principles, such as the informed consent from the participants, the confidentiality of their information, and their right to leave the study, were observed in this study. Ethical approval was obtained from the Research Ethics Committee of Nahavand University (Code: IR.NAHGU.REC.1398.005).

Funding
This study was extracted from the master’s thesis of Sima Keshvari at the Department of Sport Sciences, University College of Omran & Tosseeh. This research received no specific grant from any funding agency in the public, commercial, or not-for-profit sectors.

Authors' contributions
All authors equally contributed to preparing this article.

Conflict of interest
The authors declared no conflict of interest.

Acknowledgments
The authors would like to thank all participants for their cooperation in this study.

مقدمه
مفصل شانه یکی از مهم‌ترین مفاصل بدن است که به‌دلیل استفاده مکرر در فعالیت‌ها و حرکات بالای سر، تحت فشار و آسیب‌های زیادی قرار دارد [1]. این مفصل حین انجام ورزش‌های بالای سر به‌ویژه در فعالیت‌های پرتابی یا ضربه زدن مانند پرتاب نیزه، بیسبال، تنیس، هندبال، والیبال و شنا درمعرض خطر بالای آسیب قرار دارد [2]. از بین آسیب‌های شانه، سندرم گیرافتادگی ساب آکرومیال رایج‌ترین علت درد و محدودیت حرکتی مفصل شانه محسوب می‌شود. سندرم ساب آکرومیال شانه 44 تا 65 درصد شکایات شانه در مراجعات پزشکی را به خود اختصاص می‌دهد [3]. براساس نظریه نییر گیرافتادگی شانه به دو دسته اصلی ساختاری و عملکردی طبقه‌بندی می‌شود [4]. گیرافتادگی ساب آکرومیال ساختاری می‌تواند به‌دلیل رشد استخوانی یا التهاب بافت نرم باشد که به کاهش فضای ساب اکرومیال منتج می‌شود، همچنین ممکن است به‌دلیل جابه‌جایی فوقانی سر بازو ناشی از ضعف و یا عدم تعادل عضلانی باشد که گیرافتادگی عملکردی تلقی می‌شود [3]. 
گیرافتادگی ساب آکرومیال زمانی رخ می‌دهد که ساختارهای درگیر (روتاتور کاف، سر بلند تاندون عضله دوسر بازویی و بورس ساب آکرومیال) در زیر رباط کوراکوآکرومیال فشرده و ملتهب شوند [5، 6]. هاوکینز-کندی اظهار کردند این سندرم ناشی از برخورد مکرر تاندون سوپرا اسپیناتوس و یا سر بلند تاندون دوسر بازویی در زیر یک‌سوم قدامی تحتانی قوس کوراکوآکرومیال همراه با دوره‌های مکرر کم‌خونی این دو تاندون می‌باشد [7]. یکی دیگر از علل احتمالی محدود شدن به فضای ساب آکرومیال رباط کوراکوآکرومیال است. ضخیم شدن رباط کوراکوآکرومیال می‌تواند به‌طور مستقیم فضای ساب آکرومیال را کاهش دهد و درنتیجه باعث کاهش فضا برای گردش تاندون‌های موجود شود [8] .
تاندون سر دراز عضله دوسر یک عامل مهم درد در شانه است و اغلب نقش چند عاملی در گیرافتادگی ساب آکرومیال دارد [9]. سر دراز عضله دوسر بازویی از طریق چسبیدن به بخش فوقانی قدامی گلنوئید برای تثبیت سر استخوان بازو در جلو و بالا عمل می‌کند [8]. مطالعات نشان داده‌اند انقباض عضله دوسر باعث کاهش جابه‌جایی قدامی [10] و فوقانی [11] سر بازو و همچنین کاهش فشار در فضای ساب آکرومیال می‌شود [12]. آسیب‌های سر دراز عضله دو سر بازویی به‌ندرت یک آسیب مجزا هستند و اغلب با آسیب‌های شانه همراه است. درنتیجه، تشخیص آسیب سر دراز عضله دو سر بازویی با معاینه فیزیکی اغلب قطعی نیست و یا با آسیب‌های شانه هم‌پوشانی دارد. احتمال دارد ریخت‌شناسی و تغییراتی مانند افزایش ضخامت در ساختارهای درگیر در فضای ساب آکرومیال که به فشرده‌سازی بافت‌های موجود منجر شده است، یکی از دلایل کاهش این فضا باشد؛ بنابراین به ایجاد سندرم گیرافتادگی شانه کمک می‌کند. افزایش معنی‌دار ضخامت بورس ساب آکرومیال در شناگران ماراتون با افزایش بار تمرینات در برخی مطالعات گزارش شده است [5].
اگرچه انتخاب یک روش درمانی مؤثر به‌دلیل ماهیت چند عاملی این سندرم اغلب دشوار است. غالباً درمان محافظه‌کارانه شامل داروهای خوراکی، تزریق ساب آکرومیال، فیزیوتراپی، درمان با امواج شوک و طب سوزنی در ردیف اول درمان قرار دارد [13]. تحقیقات پیشین نشان داده‌اند درمان غیرجراحی مانند روش جراحی رفع فشار، نتایج موفقیت‌آمیزی را همراه داشته است [14]. کینزیوتیپ یکی از مداخلات درمانی توصیه‌شده در درمان سندرم گیرافتادگی ساب آکرومیال است که نقش مهمی در درمان این عارضه بازی می‌کند و به‌طور فزاینده‌ای به یک گزینه درمانی کمکی در سال‌های اخیر تبدیل شده است [13، 15]. 
تکنیک کینزیوتیپ ابتدا در سال 1980 توسط کایروپراکتیک ژاپنی کِنزُو کیس ابداع شد [15]. بیشتر روش‌های تیپینگ با هدف ایجاد یک محرک مکانیکی برای حس عمقی یا کاهش درد با لیفت کردن پوست و بافت‌های زیر پوستی انجام می‌شوند [16، 17]. اثر لیفتینگ، کنترل دروازه درد و تسهیل عصبی و تنظیم فعالیت عضلات ازجمله نظریه‌های یادشده برای مکانیسم اثر کینزیوتیپ است [18-20]. سادگی کاربرد کینزیوتیپ در مقایسه با سایر روش‌های درمانی و این مزیت که می‌تواند بیمار را خارج از محیط درمانگاه همراهی کند، از جمله ویژگی‌های بارز آن می‌باشد. اعتقاد بر این است اگر علائم ناشی از فعالیت بیش از حد عضلانی باشد، با به‌کار بردن کینزیوتیپ از سر متحرک عضله تا سر ثابت آن کینزیوتیپ عضله موردنظر را مهار می‌کند و می‌تواند مفید باشد [21]. استفاده از کینزیوتیپ روشی است که بسیاری از اعضای جامعه پزشکی ازجمله مربیان ورزشی و فیزیوتراپیست‌ها توصیه کرده‌اند.
اثرات کینزیوتیپ بر شانه‌ها موضوع پرطرفداری است و در ورزشکاران مبتلابه سندرم درد ساب آکرومیال مطالعه و بررسی شده است، اما تاکنون تأثیر کینزیوتیپ بر عوامل ایجاد این سندرم به‌طور اختصاصی مانند درد و درنتیجه میزان تغییرات التهابی ضخامت تاندون سر بلند دوسر بازویی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین قابل درک است که استفاده آن همچنان با چالش مواجه باشد. بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیر کاربرد کینزیوتیپ بر ضخامت تاندون سر دراز عضله دوسر بازویی، درد و حس عمقی مفصل شانه در ورزشکاران دارای سندرم گیرافتادگی ساب آکرومیال است.

مواد و روش‌ها
تحقیق حاضر از نوع تحقیقات شبه‌آزمایشی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر را ورزشکاران دارای فعالیت‌های بالای سر مانند والیبال، تنیس، شنا، بسکتبال، هندبال و بدمینتون در شهر سنندج تشکیل دادند. حجم نمونه با استفاده از نرم‌افزار جی‌پاوربا تعیین تفاوت 1/5 واحد در مقیاس سنجش بصری یا سنجش دیداری براساس انحراف‌معیار 1/99 مشخص شد. در این مطالعه با در نظرگرفتن توان آزمون 80 درصد و سطح معنی‌داری 0/05 به 20 شرکت‌کننده نیاز بود که به‌طور تصادفی در 2 گروه کینزیوتیپ (10 نفر) و کینزیوتیپ ساختگی (10 نفر) قرار گرفتند. 
ابتدا ورزشکاران مرد دارای حداقل 3 سال سابقه تمرین در رشته‌هایی که فعالیت بالای سر داشتند مانند والیبال، بستکبال، هندبال، تنیس، شنا، بدمینتون به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. از تمام افراد رضایت‌نامه آگاهانه کتبی برای انجام پژوهش دریافت شد. ﺳﭙﺲ ﻓﺮم ﺟﻤﻊ‌آوری اﻃﻼﻋﺎت ( ﺳﻦ، وزن، ﻗﺪ، ﺳﺎﺑﻘﻪ ورزﺷﯽ، ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﯾﺎ داروﻫﺎی ﻣﺼﺮف‌ﺷﺪه و غیره) توزیع شد و آﺳﯿﺐ، ﺿﺮﺑﻪ ﯾﺎ ﺟﺮاﺣﯽ در ﻣﻔﺼﻞ ﺷﺎﻧﻪ اﻓﺮاد ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼص و مصاحبه حضوری توسط آزمونگر مشخص شد و ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﯾﺎ ﺑﯿﻤﺎری و آﺳﯿﺐ‌دیدگی در این افراد ثبت شد. سپس آزمون‌های بالینی‌ها بر روی نمونه‌ها انجام شد. درصورتی‌که دو مورد از آزمون‌های بالینی هاوکینز-‌کندی و اِمپتی کَن و جابز مثبت بود، ابتلا به سندرم گیرافتادگی تأیید می‌شد. مطابق با فلوچارت مطالعه (تصویر شماره 1) درنهایت 20 نفر با تأیید پزشک متخصص انتخاب شدند.

معیارهای ورود به مطالعه عبارت بود از: دامنه سنی بین 18 تا 30 سال، شاخص چربی توده بدنی کمتر از 25، حداقل سابقه 3 سال تمرین در رشته‌های ورزشی ازجمله شنا، تنیس، هندبال، والیبال، بسکتبال، بدمینتون، داشتن 3 جلسه تمرین 1/5 ساعته در هفته [22]، وجود حداقل دو مورد مثبت از علائم سندرم (درد قدامی یا خارجی شانه، حداقل دامنه حرکتی 130 درجه ابداکشن شانه، وجود درد در لمس تاندون‌های عضلات روتاتورکاف ابداکشن مقاومتی ایزومتریک بازو، درد همراه با مقاومت در ابداکشن ایزومتریک بازو، مثبت بودن آزمون‌های هاوکینز-‌کندی، اِمپتی کَن [23]. آزمودنی در صورت وجود هرگونه سابقه دررفتگی، آسیب تروماتیک و جراحی، ناهنجاری‌های کتف، قوز پشتی، پارگی عضلات روتیتورکاف، شلی مفصلی، داشتن مشکلات ناحیه گردن، بیماری‌های روماتیسمی و آرتروز مفاصل، سابقه انجام تزریق در شانه یا فیزیوتراپی ناحیه شانه یا گردن در 6 ماه گذشته، حساسیت به چسب زخم یا کینزیوتیپ، وجود مشکلات پوستی اطراف شانه وکتف از مطالعه حذف می‌شد [24]. 

روش اجرای آزمون‌های بالینی 

آزمون هاوکینز-کندی
آزمودنی درحالی‌که در وضعیت ایستاده قرار دارد، آزمونگر بازوی فرد را در حالت 90 درجه فلکشن قدامی و آرنج را در وضعیت90 درجه فلکشن قرار می‌دهد. سپس چرخش داخلی در مفصل شانه تا حداکثر دامنه حرکتی یا تا ایجاد محدودیت و درد توسط معاینه‌گر اعمال می‌شود. احساس درد نشانه مثبت بودن آزمون است (تصویر شماره 2) [24].

آزمون اِمپتی کَن
 این آزمون را هم در حالت نشسته و هم در حالت ایستاده می‌توان انجام داد. ابتدا آزمودنی هر دو شانه خود را در حالت ادداکشن90 درجه و بعد 30 درجه فلکشن قرار می‌دهد، به‌طوری‌که شست دست‌ها به سمت زمین باشد. در این حالت از آزمودنی خواسته می‌شود در برابر مقاومت آزمونگر دستش را به سمت بالا بیاورد. احساس درد آزمودنی به منزله‌ مثبت بودن آزمون است (تصویر شماره 3-الف) [25].

آزمون جابز
 آزمودنی در حالت نشسته دست خود را به‌صورت ایزومتریک بالا می‌برد و دراین حالت چرخش داخلی می‌دهد. چنانچه در ناحیه شانه احساس درد داشته باشد آزمون مثبت تلقی می‌شود (تصویر شماره 3-ب) [26].

اجرای کینزیوتیپ 
در مطالعه حاضر از کینزیوتیپ مدل ROCKTAPE با ابعاد 5×5 سانتی‌متر از جنس کتان ساخت کره‌جنوبی که دارای قابلیت جذب رطوبت و عرق است. پس از آماده کردن پوست، یک نوار Y شکل با کشش 15 تا 25 درصد از مفصل آرنج تا سر دراز دوسر بازویی در شانه مطابق با تصویر شماره 4 (الف)، روی شانه مبتلا آزمودنی قرار داده شد [27]. در گروه کنترل از چسب نئوپلاست به‌عنوان کینزیوتیپ ساختگی استفاده شد (تصویر شماره 4 (ب)). باتوجه‌به اینکه مطالعات پیشین بیشترین تأثیر نوار را ازنظر افزایش کشش عضلانی 24 ساعت پس از استفاده و سپس 48 ساعت پس از برداشتن آن ثبت کرده‌اند (طول استفاده: 24 ساعت) [28]، بنابراین در مطالعه حاضر مدت‌زمان اعمال کینزیوتیپ 24 ساعت در نظر گرفته شد.

اندازه‌گیری ضخامت تاندون سر دراز دوسربازویی به‌وسیله ام‌آر‌ای
 برای اندازه‌گیری ضخامت تاندون سر دراز عضله دوسر بازویی از دستگاه ام‌آرآی 1/5 تسلا ساخت آلمان گروه پزشکی زیمنس مدل 2008 استفاده شد. در کلیه اندازه‌گیری‌ها موقعیت بیماران به‌صورت دراز کشیده و بازوها در موقعیت خنثی قرار داشتند (بدون چرخش و بدون خم شدن). تصاویر ساژیتال T2-weighted Fat-suppressed به‌صورت برش‌های موازی از تاندون سر دراز دوسر بازویی تهیه شد [28]. این نوع تصاویر ناهنجاری‌های مختلف لابرال را به بهترین نحو نشان می‌دهد [29]. میانگین سه بار اندازه‌گیری به‌عنوان ضخامت تاندون دوسر بازویی در نظر گرفته شد. اندازه‌گیری با استفاده از نرم‌افزار مخصوص دستگاه توسط رادیولوژیست با تجربه با10 سال سابقه انجام شد.

اندازه‌گیری حس عمقی مفصل شانه
 در اندازه‌گیری‌ها، آزمودنی در حالت نشسته، اندام فوقانی در حالت آویزان و ساعد در وضعیت خنثی، آرنج در حالت کشیده و چشم‌ها بسته بود. حرکات شامل آبداکشن بازو در صفحه فرونتال و به‌طور فعال بود. در اندازه‌گیری‌ها شانه مبتلا یا دارای نمره درد بیشتر مدنظر قرار داشت. قبل از اندازه‌گیری، شرکت‌کنندگان توضیحات کافی درمورد ماهیت اندازه‌گیری‌ها و جهت حرکات به منظور جلوگیری از حرکت جبرانی کتف و تنه دریافت کردند. حین اندازه‌گیری، از مفصل شانه شرکت‌کنندگان با استفاده از دوربین دیجیتال از قسمت پشت عکس گرفته شد. برای به حداقل رساندن تأثیر انحراف دوربین، فاصله دوربین از شرکت‌کننده 3 متر در نظر گرفته شد. ارتفاع دوربین با ارتفاع مفصل شانه افراد تنظیم شد. عکس‌ها به‌گونه‌ای تهیه شدند که مفصل شانه در مرکز آن قرار داشته باشد. نشانگرها به نقطه تحتانی خلفی آکرومیون و اپی‌کندیل جانبی استخوان بازو متصل شد. زاویه تشکیل‌شده توسط خط کنار تحتانی جنبه خلفی آکرومیون به اپی‌کندیل جانبی بازو و خط عمودی نزولی از نقطه تحتانی خلفی آکرومیون به‌عنوان زاویه آبداکشن شانه تعریف شد. با قرار دادن عکس‌ها در نرم‌افزار اتوکد 2016 زوایا محاسبه شد. در حالت اولیه، بازو در کنار بدن به سمت پایین آویزان شد. آزمونگر به‌صورت شفاهی زاویه هدف را آموزش داد. هنگامی که زاویه هدف 90 درجه در نظر گرفته شد، توسط معاینه‌کننده جملات «لطفاً بازوی خود را بلند کنید، به‌طوری‌که افقی باشد و شانه شما در زاویه 90 درجه قرار بگیرد» بیان شد. وقتی زاویه هدف 45 درجه بود، آزمونگر با بیان «موقعیت شانه شما با بازویی که به‌صورت افقی بالا رفته است، زاویه 90 درجه دارد. براساس این موقعیت، لطفاً بازوی خود را تا نیمه بلند کنید تا شانه شما در زاویه 45 درجه قرار بگیرد»، زاویه هدف را مشخص کرد. به منظور ثبات در دستورالعمل شفاهی، آزمون توسط یک آزمونگر اجرا شد. آزمودنی در حرکت فعال بازوی خود را به زاویه هدف بالا برد و آن را حفظ می‌کرد. این وضعیت به‌مدت 2 ثانیه با استفاده از دوربین دیجیتال از سمت پشت عکس گرفته شد. در تمام اندازه‌گیری‌ها ملاک زاویه هدف بود و میزان زاویه به‌دست‌آمده ثبت شد. هر اندازه‌گیری 5 بار تکرار و بین هر بار 10 ثانیه استراحت در نظر گرفته شد. جهت اجرای بهتر آزمون آزمونگر در ابتدا با کمک زوایای هدف را مشخص می‌کرد و آزمودنی با مکث 5 ثانیه‌ای موقعیت را به حافظه می‌سپرد (تصویر شماره 5) [30].

اندازه‌گیری درد با مقیاس دیداری VAS 
میزان درد با استفاده از مقیاس VAS در دامنه (0) تا (10) سانتی‌متر مشخص شد. قبل و بعد از نصب کینزیوتیپ روی گروه مداخله و چسب نئوپلاست روی گروه کنترل خط‌کش درد را که مندرج به ۱۰ قسمت بود و اَشکالی از نشانه اندازه درد روی آن بود در اختیار آزمودنی‌ها قرار داده شد و از آن‌ها خواسته شد میزان درد خود را روی آن علامت‌گذاری کنند [31].

روش تجزیه‌وتحلیل آماری
 برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها از آزمون آماری شاپیرو ویلک استفاده شد. سپس باتوجه‌به داشتن 2 گروه برای بررسی اثرات بین گروهی (کینزیوتیپ و کینزیوتیپ ساختگی)، از روش آنووا استفاده شد. عملیات آماری با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 22 اجرا شد. سطح معنی‌داری در همه مقایسه‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها
در جدول شماره 1 مشخصات سن، قد، وزن، و شاخص توده بدنی، ضخامت تاندونی، درد، حس وضعیت در زوایای 45 و 90 درجه آزمودنی‌ها به تفکیک گروه‌های موردمطالعه و به‌صورت میانگین و انحراف‌معیار نشان داده شده است.
نتایج آزمون تی مستقل نشان می‌دهد بین متغیرهای جمعیت‌شناختی دو گروه قبل از اجرای مداخله تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/P˂0). همان‌گونه که در تصویر شماره 6 ملاحظه می‌شود نتایج آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان می‌دهد اثر کینزیوتیپ بر متغیر ضخامت تاندون دوسر بازویی در زمان تأثیر معنی‌داری نداشته است (512/P=0).

همچنین نتایج حاکی از آن است که بین دو گروه در متغیر ضخامت تاندون بعد از اعمال کینزیوتیپ اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (418/P=0). باتوجه‌به نتایج به‌دست‌آمده اثر تعاملی گروه و زمان معنی‌دار نبود (115/P=0). 

همچنین مقایسه‌های زوجی نشان می‌دهد بین مرحله قبل و بلافاصله بعد از کینزیوتیپ اختلاف معنی‌دار وجود نداشت (00/P=1). علاوه‌برآن بین مرحله قبل و 24 ساعت بعد از کینزیوتیپ (000/P=1) و بین مرحله بلافاصله بعد و 24 ساعت (000/P=1) اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد. مقادیر میانگین و انحراف‌معیار ضخامت تاندون سر بلند دو سر بازویی در 3 مرحله اندازه‌گیری در جدول شماره 2 گزارش شده است. 
در تصویر شماره 7 آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان داد کینزیوتیپ بر متغیر حس وضعیت مفصل در زمان تأثیر معنی‌داری داشته است (001/P<0). همچنین نتایج حاکی از آن است که بین دو گروه در متغیر حس وضعیت مفصل با زاویه هدف 45 درجه بعد از اعمال کینزیوتیپ اختلاف معنی‌داری وجود دارد (019/P=0). باتوجه‌به نتایج به‌دست‌آمده اثر تعاملی گروه و زمان معنی‌دار نبود (05/P˂0).

مقایسه‌های زوجی نشان می‌دهد به بین مرحله قبل و بلافاصله بعد از کینزیوتیپ اختلاف معنی‌دار وجود داشت (001/P<0). علاوه‌برآن بین مرحله قبل و 24 ساعت بعد از کینزیوتیپ نتایج نشان‌دهنده وجود اختلاف معنی‌دار است (010/P=0). بین مرحله بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد (000/P=1). مقادیر میانگین و انحراف‌معیار حس وضعیت مفصل در زاویه 45 درجه در 3 مرحله اندازه‌گیری در جدول شماره 2 گزارش شده است. 

در تصویر شماره 8 نتایج آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان داد کینزیوتیپ بر متغیر حس وضعیت مفصل در زاویه هدف 90 درجه ابداکشن در زمان تأثیر معنی‌داری داشته است (027/P=0). همچنین نتایج نشان داد بین دو گروه در متغیر حس وضعیت مفصل با زاویه هدف90 درجه بعد از اعمال کینزیوتیپ اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (759/P=0). باتوجه‌به نتایج به‌دست‌آمده اثر تعاملی گروه و زمان معنی‌دار بود (031/P=0). 

مقایسه‌های زوجی نشان می‌دهد بین مرحله قبل و بلافاصله بعد از کینزیوتیپ اختلاف معنی‌دار وجود داشت (263/P=0). علاوه‌برآن بین مرحله قبل و 24 ساعت بعد از کینزیوتیپ نتایج نشان‌دهنده وجود اختلاف معنی‌دار است (094/P=0). نتایج نشان داد بین مرحله بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد اختلاف معنی‌دار وجود ندارد (66/P=0). مقادیر میانگین و انحراف‌معیار حس وضعیت مفصل در زاویه 90 درجه در 3 مرحله اندازه‌گیری در جدول شماره 2 گزارش شده است. 

 همان‌گونه که در تصویر شماره 9 ملاحظه می‌شود نتایج آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان داد کینزیوتیپ بر متغیر درد در زمان کاهش معنی‌داری داشته است (001/P<0). همچنین نتایج حاکی از آن است که بین دو گروه در متغیر درد بعد از اعمال کینزیوتیپ اختلاف معنی‌داری وجود داشت (001/P<0). باتوجه‌به نتایج به‌دست‌آمده اثر تعاملی گروه و زمان معنی‌دار بود (041/P=0). 

مقایسه‌های زوجی نشان می‌دهد به استثنای مرحله بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد از کینزیوتیپ اختلاف معنی‌دار در سایر زمان‌ها وجود داشت. نتایج این مطالعه نشان داد کینزیوتیپ بلافاصله بعد از استفاده بر میزان درد آزمودنی‌ها تأثیر داشته است. باتوجه‌به میانگین‌های نمرات درد در گروه کنترل مشاهده می‌شود با استفاده از کینزیوتیپ ساختگی میزان درد کاهش داشت اما این کاهش معنی‌دار نبود. همچنین مشاهده می‌شود در گروه آزمایش میزان درد بلافاصله بعد از اجرای کینزوتیپ به میزان 2 واحد کاهش داشته است. اگرچه این مقدار در 24 ساعت پس از کینزیوتیپ چشمگیر نبوده است. مقادیر میانگین و انحراف‌معیار نمره درد در 3 مرحله اندازه‌گیری در جدول شماره 2 گزارش شده است. 

بحث
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر کینزیوتیپ بر ضخامت تاندون سر دراز عضله دوسر بازویی، درد و حس عمقی مفصل شانه در فواصل زمانی قبل از استفاده، بلافاصه و 24 ساعت بعد از کینزیوتیپ بود. 20 ورزشکار با آسیب سندرم گیرافتادگی شانه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد کینزیوتیپ نتوانست تأثیر مثبتی بر ضخامت تاندون سر دراز عضله دوسربازویی داشته باشد، اما دیگر یافته‌های تحقیق نشان داد اختلاف معنی‌داری در کاهش درد و افزایش حس عمقی مفصل شانه بلافاصله پس از استفاده و 24 ساعت پس از استفاده از کینزیوتیپ داشته است.
درخصوص تأثیر کینزیوتیپ بر درد نتایج تحقیق حاضر با یافته‏‌های ملائی و همکاران [32]، گاندهی و همکاران [33] و کایا و همکاران [34] همسو بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد کینزیوتیپ باعث کاهش درد، بهبود عملکرد شانه و بهبود لغزش خارجی کتف می‌شود. درمورد تأثیر کینزیوتیپ بر حس عمقی مفصل شانه نتایج مطالعه با یافته‌های برزگر گنجی و همکاران هم‌خوانی داشت [35]، اما با یافته‌های حاتمی و همکاران [36] هم‌خوانی نداشت. باتوجه‌به نتایج حاصله، روش تیپینگ احتمالاً نمی‌تواند بهبود در حس عمقی مچ پا و عملکرد حرکتی ورزشکاران را به دنبال داشته باشد. احتمالأ تیپینگ توانایی تحریک گیرنده‌های حس عمقی موجود در عضله را به‌طور مؤثر نداشته است و این موضوع موجب عدم درک صحیح از زاویه مفصل مچ پا در آزمودنی‌های این گروه شده بود. شاکری و همکاران اظهار کردند که باتوجه‌به مطالعه یادشده می‌توان چنین برداشت کرد که ممکن است اختلاف در کشش کینزیوتیپ باعث تغییر در تأثیر آن بر حس عمقی مفصل شده است [18].
باتوجه‌به اینکه سندرم گیرافتادگی شانه زمانی ایجاد می‌شود که یک فشار مکانیکی بر روی تاندون سوپرا اسپیناتوس، بورس ساب آکرومیال و تاندون سر دراز عضله دوسربازویی است که همگی زیر قوس کوراکوآکرومیال  قراردارند، فشارهای مکرر نهایتاً به تحریک و التهاب منجر می‌شود که به سمت فیبروز و سرانجام پارگی تاندون روتیتورکاف پیشرفت می‌کند. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، اﯾﻦ ﺳﻨﺪرم ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ‌ﻫﺎی ورزﺷﯽ و ﯾﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ‌ﻫﺎیی ﮐﻪ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﮑﺮر ﺑﺎزو در ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﻣﯽ‌ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآﯾﺪ. ازآنجایی‌که ﻧﻤﻮﻧﻪ‌ﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ورزﺷﮑﺎر ﺑﻮدند ﮐﻪ در ﻃﻮل ﻫﻔﺘﻪ در ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ورزﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﮑﺮر ﺑﺎزو در ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺑﻮده ﺷﺮﮐﺖ داﺷﺘﻨﺪ، بنابراین ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ‌ﺑﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ‌ﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﯿﺸﯿﻦ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ‌رﺳﺪ کینزیوتیپ می‌تواند سبب بهبود درد، عملکرد حرکتی فرد بیمار شود و موجب شود در فضای ساب آکرومیال حس عمقی مفصل شانه بهبود یابد. اعتقاد بر این است که تکنیک اصلاح مکانیکی کینزیوتیپ در درجه اول از ساختارهای مفصلی حمایت می‌کند و درد را کاهش می‌دهد و دامنه حرکتی را از طریق بالا بردن اپیدرم افزایش می‌دهد [37]. سایر ﻣﻜﺎﻧﻴسم‌ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮای ﻛﺎﻫﺶ درد ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﻴﻨﺰﻳﻮﺗﻴﭗ ﺑﻴﺎن می‌ﺷﻮد شاﻣﻞ ﻛﺎﻫﺶ درد ﺑﺎ ﻣﻬﺎر ﻧﻮروﻟﻮژﻳﻜﻲ، اﻓﺰاﻳﺶ ﺟﺮﻳﺎن ﻋﺮوﻗﻲ ﻟﻨﻒ و اﺻﻼح راﺳﺘﺎی ﻧﺎدرﺳﺖ ﻣﻔﺼﻞ ﺑﺎ اﺻﻼح ﺗﻨﺸﻦ ﻏﻴﺮﻋﺎدی ﻋﻀﻠﻪ و ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮدن ﭘﻮﺳﺖ و اﻳﺠﺎد ﻓﻀﺎی ﺑﻴﺸﺘﺮ در زﻳﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻴﻨﺰﻳﻮﺗﻴپ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ [32].
 درخصوص تأثیر کینزیوتیپ بر ضخامت تاندون سر دراز عضله دوسر بازویی نتایج حاصله حاکی از عدم تأثیر کینزیوتیپ بر این متغیر بود. بهاره سپهری و همکاران در پژوهشی نشان داده‌اند اعمال کینزیوتیپ به‌طور معنی‌داری باعث افزایش قدرت، میزان فعال‌سازی عضله چهارسررانی، دامنه حرکتی فعال زانو و کاهش درد شد، اما تفاوت معنی‌داری در میزان تورم زانو ایجاد نکرد [38]. همچنین در مطالعه‌ای یانگ سین لی و همکاران در سال 2015، تأثیر کینزیوتیپ را بر عملکرد و درد ناشی از تأخیر در شروع درد عضلانی در عضله دوسربازویی بررسی کردند [39]. در این مطالعه ارتباط مثبتی در ضخامت تاندون و زمان مداخله به دست آمد.
باتوجه‌به محدودیت پیشینه تحقیق حاضر درخصوص موضوع تأثیر کینزیوتیپ بر ضخامت تاندون سر بلند عضله دوسر بازویی، نتیجه‌گیری نهایی درمورد نتایج مستخرج از این تحقیق با محدودیت مواجه است، زیرا امکان مقایسه و به چالش کشیدن نتایج مطالعه حاضر با مطالعات پیشین فراهم نبود. مطالعات مختلف نشان داده‌اند که ضخامت عضلات می‌تواند یک شاخص غیرمستقیم قدرت عضلانی باشد [40]. علاوه‌برآن یک رابطه مستقیم بین تعداد سارکومرهایی که به‌صورت موازی قرار گرفته‌اند (اندازه عضله) و مقدار نیرویی که توسط عضله تولید می‌شود، وجود دارد [41]. به‌طورکلی ضخامت تاندونی-عضلانی را از دو بعد می‌توان مورد بررسی قرار داد:
 اول اینکه از منظر ارتباط ضخامت عضلانی با تغییرات فیزیولوژیک که به افزایش سطح مقطع عضلانی و در نتیجه قدرت عضلانی منتهی می‌شود. 
دوم اینکه افزایش ضخامت تاندون و بافت عضلانی که در سندرم گیر افتادگی ساب آکرومیال اتفاق می‌افتد غالباً از نوع حاد بوده که همراه با درد و تورم ناشی از التهاب است. بنابراین این نوع ضخامت عضلانی موجودیت متفاوتی با موجودیت رایج ضخیم شدن بافت عضلانی تاندونی بدون درد و تطبیقی دارد که معمولاً بر اثر سازگاری عصبی عضلانی ایجاد شده است و با استفاده از علائم و نشانه‌ها این دو را فقط می‌توان با تاریخچه بالینی و معاینه متمایز کرد. تأثیر مثبت کینزیوتیپ بر قدرت عضلانی در مطالعات پیشین را باتوجه‌به ارتباط ضخامت عضله با قدرت عضلانی می‌تو‌ان چنین توجیه کرد که مدت‌زمان استفاده بیشتر از کینزیوتیپ ممکن است بر ضخامت تاندون تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای داشته باشد. در مطالعه حاضر به‌دلیل محدودیت زمانی اعمال تیپ بر روی عضله و ماهیت متفاوت، ضخامت تاندونی این تأثیر چشمگیر نبوده است؛ اگرچه کاهش درد وجود داشته است. بنابراین طول مدت‌زمان استفاده از تیپ عامل مؤثری در عملکرد آن محسوب می‌شود. برای اینکه طول مدت تحریک بافت نرم یا کل ارگانیسم کافی باشد، لازم است کینزیوتیپ به‌مدت 3 تا 4 روز روی محل مورد نظر استفاده شود و در این مواقع باید حداقل دو روز استراحت در نظر گرفته شود [21]. 

نتیجه‌گیری
نتایج پژوهش حاضر نشان داد کینزیوتیپ می‌تواند به‌عنوان روش درمانی مناسب بی‌خطر وکم‌هزینه در بهبود سندرم گیرافتادگی شانه تأثیر داشته باشد. مشخص شد استفاده از آن باعث بهبود عملکرد حرکتی و درد در ورزشکاران دارای این عارضه می‌شود، اگرچه کینزیوتیپ در فاصله زمانی بلافاصله و 24 ساعت پس از استفاده تأثیری بر ضخامت تاندون سر دراز عضله دوسربازویی نداشت.

ملاحظات اخلاقی

پیروی از اصول اخلاق پژوهش
در اجرای پژوهش ملاحظات اخلاقی مطابق با دستورالعمل کمیته اخلاق دانشگاه نهاوند در نظر گرفته شده و کد اخلاق به شماره IR.NAHGU.REC.1398.005 دریافت شده است. 

حامی مالی
این پژوهش از پایان نامه کارشناسی ارشد نویسنده اول گروه علوم ورزشی دانشکده عمران و توسعه استخراج شده است. این تحقیق هیچ کمک مالی خاصی از هیچ سازمان تأمین مالی در بخش های عمومی، تجاری یا غیرانتفاعی دریافت نکرد.

مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در آماده‌سازی این مقاله مشارکت یکسان داشتند. 

تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد. 

تشکر و قدردانی
نویسندگان از کلیه آزمودنی‌های شرکت‌کننده در این پژوهش که ما را در اجرای این طرح یاری کردند تشکر و قدردانی می‌کنند.

References

1. Mehrpour Z, Bagheri S, Letafatkar A, Mehrabian H. The effect of a water-based training program on pain, range of motion and joint position sense in elite female swimmers with Impingement Syndrome. Journal of Advanced Sport Technology. 2020; 4(1):72-81. [Link]
2. Cools AM, Johansson FR, Borms D, Maenhout A. Prevention of shoulder injuries in overhead athletes: A science-based approach. Brazilian Journal of Physical Therapy. 2015; 19(5):331-9. [DOI:10.1590/bjpt-rbf.2014.0109] [PMID]
3. Page P. Shoulder muscle imbalance and subacromial impingement syndrome in overhead athletes. International Journal of Sports Physical Therapy. 2011; 6(1):51-8. [PMID]
4. Charles N. Anterior acromioplasty for the chronic impingement syndrome in the shoulder: A preliminary report. The Journal of Bone & Joint Surgery. 1972; 54(1):41-50. [DOI:10.2106/00004623-197254010-00003]
5. Couanis G, Breidahl W, Burnham S. The relationship between subacromial bursa thickness on ultrasound and shoulder pain in open water endurance swimmers over time. Journal of Science and Medicine in Sport. 2015; 18(4):373-7.  [DOI:10.1016/j.jsams.2014.05.004][PMID]
6. Bigliani LU, Levine WN. Current concepts review-subacromial impingement syndrome. The Journal of Bone & Joint Surgery. 1997; 79(12):1854-68. [DOI:10.2106/00004623-199712000-00012]
7. Tessaro M, Granzotto G, Poser A, Plebani G, Rossi A. Shoulder pain in competitive teenage swimmers and its prevention: A retrospective epidemiological cross sectional study of prevalence. International Journal of Sports Physical Therapy. 2017; 12(5):798-811. [DOI:10.26603/ijspt20170798][PMID]
8. Michener LA, McClure PW, Karduna AR. Anatomical and biomechanical mechanisms of subacromial impingement syndrome. Clinical Biomechanics. 2003; 18(5):369-79. [DOI:10.1016/S0268-0033(03)00047-0][PMID]
9. Zappia M, Reginelli A, Russo A, D'Agosto GF, Di Pietto F, Genovese EA, et al. Long head of the biceps tendon and rotator interval. Musculoskeletal Surgery. 2013; 97( Suppl 2):99-108. [PMID]
10. Kumar VP, Satku K, Balasubramaniam P. The role of the long head of biceps brachii in the stabilization of the head of the humerus. Clinical Orthopaedics and Related Research. 1989; 244:172-5. [DOI:10.1097/00003086-198907000-00015]
11. Pradhan RL, Itoi E, Kido T, Hatakeyama Y, Urayama M, Sato K. Effects of biceps loading and arm rotation on the superior labrum in the cadaveric shoulder. The Tohoku Journal of Experimental Medicine. 2000; 190(4):261-9. [DOI:10.1620/tjem.190.261][PMID]
12. Payne LZ, Deng XH, Craig EV, Torzilli PA, Warren RF. The combined dynamic and static contributions to subacromial impingement: A biomechanical analysis. The American Journal of Sports Medicine. 1997; 25(6):801-8. [PMID]
13. Vergili O, Oktas B, Canbeyli ID. Comparison of kinesiotaping, exercise and subacromial injection treatments on functionality and life quality in shoulder impingement syndrome: A randomized controlled study. Indian Journal of Orthopaedics. 2020; 55(1):195-202. [DOI:10.1007/s43465-020-00167-7][PMID]
14. Brox JI, Gjengedal E, Uppheim G, Bøhmer AS, Brevik JI, Ljunggren AE, et al. Arthroscopic surgery versus supervised exercises in patients with rotator cuff disease (stage II impingement syndrome): A prospective, randomized, controlled study in 125 patients with a 212-year follow-up. Journal of Shoulder and Elbow Surgery. 1999; 8(2):102-11. [DOI:10.1016/S1058-2746(99)90001-0][PMID]
15. Araya-Quintanilla F, Gutiérrez-Espinoza H, Sepúlveda-Loyola W, Probst V, Ramírez-Vélez R, Álvarez-Bueno C. Effectiveness of kinesiotaping in patients with subacromial impingement syndrome: A systematic review with meta-analysis. Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports. 2022; 32(2):273-89. [DOI:10.1111/sms.14084][PMID]
16. Desjardins-Charbonneau A, Roy JS, Dionne CE, Desmeules F. The efficacy of taping for rotator cuff tendinopathy: A systematic review and meta-analysis. International Journal of Sports Physical Therapy. 2015; 10(4):420-33. [PMID]
17. Göksu H, Tuncay F, Borman P. The comparative efficacy of kinesio taping and local injection therapy in patients with subacromial impingement syndrome. Acta Orthopaedica Et Traumatologica Turcica. 2016; 50(5):483-8. [DOI:10.1016/j.aott.2016.08.015][PMID]
18. Shakeri S, Khademi Kalantari K, Akbarzade Baghban A. [Effect of kinesiotape on muscle strength: A systematic review (Persian)]. The Scientific Journal of Rehabilitation Medicine. 2017; 6(2):271-82. [DOI:10.22037/JRM.2017.1100309]
19. Kurt EE, Büyükturan Ö, Erdem HR, Tuncay F, Sezgin H. Short-term effects of kinesio tape on joint position sense, isokinetic measurements, and clinical parameters in patellofemoral pain syndrome. Journal of Physical Therapy Science. 2016; 28(7):2034-40.  [DOI:10.1589/jpts.28.2034][PMID]
20. Korman P, Straburzyńska-Lupa A, Rutkowski R, Gruszczyński J, Lewandowski J, Straburzyński-Lupa M, et al. Kinesio taping does not alter quadriceps isokinetic strength and power in healthy nonathletic men: A prospective crossover study. BioMed Research International. 2015; 2015:626257. [DOI:10.1155/2015/626257][PMID]
21. Kase K. Clinical therapeutic applications of the kinesio taping method. Albuquerque. 2003.[Link]
22. Moradi M, Hadadnechad M, Letafatkar A. The effect of rotator cuff muscles exercises on range of motion, proprioception and electrical activity in male volleyball players with shoulder joint internal rotation deficit. Journal of Human Environment and Health Promotion. 2018; 4(1):13-9. [DOI:10.29252/jhehp.3.2.72]
23. Cools AM, Witvrouw EE, Declercq GA, Danneels LA, Cambier DC. Scapular muscle recruitment patterns: trapezius muscle latency with and without impingement symptoms. The American Journal of Sports Medicine. 2003; 31(4):542-9. [DOI:10.1177/03635465030310041101][PMID]
24. Kvalvaag E, Anvar M, Karlberg AC, Brox JI, Engebretsen KB, Soberg HL, et al. Shoulder MRI features with clinical correlations in subacromial pain syndrome: A cross-sectional and prognostic study. BMC Musculoskeletal Disorders. 2017; 18(1):469. [DOI:10.1186/s12891-017-1827-3][PMID]
25. Michener LA, Walsworth MK, Doukas WC, Murphy KP. Reliability and diagnostic accuracy of 5 physical examination tests and combination of tests for subacromial impingement. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2009; 90(11):1898-903. [DOI:10.1016/j.apmr.2009.05.015][PMID]
26. Králová D, Novotný J, Řezaninová J. Kinesio taping effect on biceps brachii muscle strength. Sport and Quality of Life. 2013; 2013:51-8. [Link]
27. Słupik A, Dwornik M, Białoszewski D, Zych E. Effect of Kinesio Taping on bioelectrical activity of vastus medialis muscle. Preliminary report. Ortopedia, Traumatologia, Rehabilitacja. 2007; 9(6):644-51. [PMID]
28. Zappia M, Chianca V, Di Pietto F, Reginelli A, Natella R, Maggialetti N, et al. Imaging of long head biceps tendon. A multimodality pictorial essay. Acta Bio-Medica. 2019; 90(5-S):84-94. [PMID]
29. Motamedi D, Everist BM, Mahanty SR, Steinbach LS. Pitfalls in shoulder MRI: Part 2-biceps tendon, bursae and cysts, incidental and postsurgical findings, and artifacts. AJR. American Journal of Roentgenology. 2014; 203(3):508-15.[DOI:10.2214/AJR.14.12849][PMID]
30. Yazawa H, Okagawa T, Toda K, Nishizawa Y. A new method for evaluating joint position sense using oral instructions based on body schema. Journal of Physical Therapy Science. 2018; 30(10):1284-8. [DOI:10.1589/jpts.30.1284][PMID]
31. Shakeri H, Soleimanifar M, Arab AM, Hamneshin Behbahani S. The effects of KinesioTape on the treatment of lateral epicondylitis. Journal of Hand Therapy. 2018; 31(1):35-41. [DOI:10.1016/j.jht.2017.01.001][PMID]
32. Mallaee F, Naseri N, Ghotbi N. [The effect of trapezius muscles kinesio taping on pain, functional movement of shouhder joint and lateral scapular slide in athletes with impingement syndrome (Persian)]. Journal of Modern Rehabilitation. 2016; 10(1):30-7. [Link]
33. Gandhi HJ, Mhatre B, Chilgar L, Mehta A. Effect of taping on scapular posture and shoulder range of motion in subacromial impingement syndrome. International Journal of Physiotherapy and Research. 2019; 7(2):3003-10. [DOI:10.16965/ijpr.2018.204]
34. Kaya E, Zinnuroglu M, Tugcu I. Kinesio taping compared to physical therapy modalities for the treatment of shoulder impingement syndrome. Clinical Rheumatology. 2011; 30(2):201-7.  [DOI:10.1007/s10067-010-1475-6][PMID]
35. Barzegar Ganji Z, Dehghan-Manshadi F, Khademi- Kalantari K, Ghasemi M, Tabatabaee SM. [The immediate effect of kinesio tape on the variation of shoulder position sense at different angles in patients with impingement syndrome (Persian)]. The Scientific Journal of Rehabilitation Medicine. 2015; 4(2):37-45. [Link]
36. Hatami M, Shojaedin SS, Letafatkar A. [Effect of six weeks of balance exercise protocol, taping, and mixed protocol on proprioception and functional performance in teenager boys' volleyball players with chronic ankle instability (Persian)]. The Scientific Journal of Rehabilitation Medicine. 2018; 7(2):23-32.  [DOI:10.22037/jrm.2018.110733.1491]
37. Saavedra-Hernández M, Castro-Sánchez AM, Arroyo-Morales M, Cleland JA, Lara-Palomo IC, Fernández-de-Las-Peñas C. Short-term effects of kinesio taping versus cervical thrust manipulation in patients with mechanical neck pain: A randomized clinical trial. The Journal of Orthopaedic and Sports Physical Therapy. 2012; 42(8):724-30. [DOI:10.2519/jospt.2012.4086][PMID]
38. Sepehri B, Khademi-Kalantari K, Akbarzadeh Baghban A. [Effect of kinesio taping on pain, active range of motion, swelling, quadriceps strength and arthrogenic inhibition in women with knee osteoarthritis (Persian)]. The Scientific Journal of Rehabilitation Medicine. 2019; 8(1):188-98. [DOI:10.22037/JRM.2019.111458.2008]
39. Lee YS, Bae SH, Hwang JA, Kim KY. The effects of kinesio taping on architecture, strength and pain of muscles in delayed onset muscle soreness of biceps brachii. Journal of Physical Therapy Science. 2015; 27(2):457-9. [DOI:10.1589/jpts.27.457][PMID]
40. Ohata K, Tsuboyama T, Haruta T, Ichihashi N, Nakamura T. Longitudinal change in muscle and fat thickness in children and adolescents with cerebral palsy. Developmental Medicine and Child Neurology. 2009; 51(12):943-8. [DOI:10.1111/j.1469-8749.2009.03342.x][PMID]
41. Moreau NG, Simpson KN, Teefey SA, Damiano DL. Muscle architecture predicts maximum strength and is related to activity levels in cerebral palsy. Physical Therapy. 2010; 90(11):1619-30. [PMID]