Immediate Effects of Local Muscle Vibration and Kinesio Tape on Quadriceps Muscle Strength, Knee Joint Proprioception, and Knee Pain in People With Knee Osteoarthritis

Introduction
One of the most common causes of knee pain is knee osteoarthritis (KOA). It is a degenerative joint disease, mostly seen in older people, and its common clinical symptoms are associated with knee stiffness, swelling, pain, decreased quadriceps muscle strength, and knee proprioceptive defects. Among the physiotherapy methods, local muscle vibration (LMV) and kinesio tape have been proposed for KOA. Kinesio taping can have significant effects on pain, physical function, muscle strength, and range of motion in the knee joint of KOA patients. The LMV has been proposed as one of the effective treatments for these patients, which acts by applying localized vibration to target specific muscles. 
Although previous studies have shown that LMV and kinesio tape have beneficial effects in KOA patients, more studies are needed in this area. Most studies have used whole-body vibration, and few studies have reported the beneficial effect of LMV on the complications of KOA. Therefore, the present study aims to compare the immediate effects of LMV and kinesio tape on quadriceps muscle strength, proprioception, and pain in people with KOA.

Methods
This is a quasi-experimental study with a pre-test/post-test design, which was conducted on 34 people aged 45-65 years with KOA referred to clinics in Hamedan and Nahavand cities, Iran. The sampling method was a non-random convenience method. Inclusion criteria were a knee pain for 6 months or more, a visual analogue scale (VAS) of 3-7, KOA grade 2 and 3 according to the Kellgren-Lawrence scale, and not receiving intra-articular injection. People with underlying diseases (diabetes, epilepsy, cardiovascular diseases, malignancies, kidney patients), pregnant women, people with meniscus and anterior cruciate ligament injuries, those with sensitivity to kinesiology tape, and those with unwillingness to continue participation were excluded from the study. Quadriceps muscle strength was measured using an isometric dynamometer. The knee joint proprioception was assessed through joint position sense and goniometry performed on digital images, and the pain was evaluated using the VAS. The participants were divided into two groups of 17, including LMV and kinesio tape. For the kinesiotape group, the tapes with 50% stretch were attached to the quadriceps muscles with Y and I patterns from the beginning to the end of the muscles. The other group received LMV at a frequency of 60 Hz applied to the knee front and the quadriceps muscle four times, each session for 5 minutes, considering a 60-second rest interval. After data collection, statistical analysis was performed in SPSS software, version 26, considering a significance level of P<0.05. The Shapiro-Wilk test was used to check the normality of data distribution. Due to normal distribution, the paired t-test and one-way analysis of covariance (ANCOVA) were used for within-group and between-group comparisons.

Results
No significant difference was observed in the improvement of quadriceps muscle strength (P=0.49) and knee joint proprioception (P=0.972) between the two groups after intervention. However, a significant reduction was observed in pain (P=0.006), where the LMV group showed more reduction than the kinesio tape group. In the within-group comparison of both groups, results showed that the quadriceps muscle strength was not significantly different before and after intervention in the LMV (P=0.262) or kinesiotape (P=0.088) groups. The knee joint proprioception showed no significant difference in the LMV (P=0.090) or kinesiotape (P=0.087) group, either. However, the pain had a significant decrease in both groups after intervention (P=0.001).

Conclusion
The immediate effects of LMV and kinesio taping interventions on improving quadriceps muscle strength and knee joint proprioception in people with KOA are not statistically significant. Neither intervention is superior to the other regarding quadriceps muscle strength and knee joint proprioception. Both interventions can reduce knee pain immediately in people with KOA, where LMV is more effective than kinesio taping. The two interventions after multiple sessions may provide different results on knee joint proprioception and quadriceps muscle strength, which should be investigated in future research. Also, using a control group that does not receive any intervention can help clarify the real differences between groups and more accurately determine the effects of interventions.

Ethical Considerations
Compliance with ethical guidelines
This study was approved by the Ethics Committee of Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran (Code: IR.SBMU.RETECH.REC.1403.347). All ethical principles were observed in this study, including obtaining informed consent from participants, maintaining the confidentiality of their information, and respecting their right to leave the study.

Funding
This study was extracted from the master’s thesis of the Simin Sedigh Nia at the Department of Physiotherapy, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran. This research did not receive any specific grant from funding agencies in the public, commercial, or not-for-profit sectors.

Authors' contributions
All authors contributed equally to the conception and design of the study, data collection and analysis, interpretation of the results, and drafting of the manuscript. Each author approved the final version of the manuscript for submission.

Conflict of interest
The authors declared no conflict of interest.

Acknowledgments
The authors thanks all individuals who participated in this study. 

مقدمه و اهداف
استئوآرتریت زانو یک بیماری دژنراتیو مفصل است که اغلب باعث ناتوانی و درد، به‌ویژه در افراد بالای 50 سال می‌شود [1، 2] و التهاب مزمن آن با دژنراسیون غضروف مفصلی، حاشیه مفصلی و استخوان‌سازی زیر غضروف مشخص می‌شود [3]. استئوآرتریت زانو 303 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده است [4، 5]. از عوامل خطر شناخته‌شده برای افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو می‌توان به وراثت، جنسیت زن، سن بالاتر و آسیب زانو، اضافه‌وزن و بارگذاری بالا بر مفاصل براساس نوع شغل اشاره کرد [6-8]. بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو معمولاً علائم مختلفی را تجربه می‌کنند که شامل درد، سفتی، کاهش حرکت مفاصل و ضعف عضله چهارسر و اختلال در عملکرد حس عمقی است [9]. از دست دادن قدرت عضله چهارسر ران ممکن است به کاهش ثبات مفصل زانو، خستگی و کاهش توانایی کافی برای جذب نیروهای ضربه و توزیع یکنواخت بار روی سطح مفصل در طول فعالیت‌های مختلف تحمل وزن منجر شود [10-13]. اختلال حس عمقی ممکن است منجر به کنترل ضعیف و بار اضافی به زانو در طول راه رفتن شود که با شروع یا تسریع انحطاط مفصلی همراه است [14-16]. 
درمان‌های دارویی و فیزیوتراپی (‌الکتروتراپی، اولتراسوند، لیزر، ماساژ، منوال تراپی،کینزیوتیپ و ویبره‌درمانی)، آموزش و خودمدیریتی، ورزش و کاهش وزن را به‌عنوان اولین درمان برای استئوآرتریت زانو زانو توصیه می‌کنند [17-22]. در بیمارانی که استئوآرتریت زانو شدید است، برخی دستورالعمل‌ها استفاده از زانوبند تیبیوفمورال، عصا یا واکر، کفش‌های ارتوپدی و تزریق داخل مفصلی را توصیه می‌کنند [20، 21]. در‌نهایت جراحی برای کسانی که به مراقبت‌های محافظه‌کارانه پاسخ نمی‌دهند، تجویز می‌شود [23]. 
استفاده از کینزیوتیپ به‌عنوان یک درمان تکمیلی برای بیماران مبتلا به آرتروز زانو در نظر گرفته شده است [24]. کینزیوتیپ که در سال 1990 معرفی شد، یک نوار الاستیک در رنگ‌های متنوع با چسب اکریلیک است که قابلیت کشیدگی تا 140 درصد طول اولیه خود را دارد [25].کینزیوتیپ می‌تواند عملکرد ورزشی را با تقویت حس عمقی بهبود بخشد [26]. مکانیسم اثر آن افزایش اطلاعات آوران به دلیل تحریک گیرنده‌های مکانیکی پوستی، مانند اندام‌های انتهایی جسم مایسنر، اندام‌های انتهایی جسم پاچینی و برخی از پایانه‌های عصبی آزاد است [27]. کینزیو‌تیپ معمولاً در درمان درد هم استفاده می‌شود [28]. به این صورت که ممکن است پوست را به سمت بالا بکشد و تخلیه لنفاوی را ازطریق گردش خون افزایش دهد و در‌نتیجه با از بین بردن فشار روی گیرنده‌های درد زیر‌جلدی ادم را کاهش داده و درد را تسکین دهد [24، 28، 29]. همچنین محرک‌های اعمال‌شده ازطریق کینزیوتیپ اعمال‌شده بر روی مفاصل و عضلات ممکن است با تحریک آوران‌های پوستی و شلیک واحدهای حرکتی سبب افزایش قدرت عضلانی شود [30]. در مطالعه‌ای گزارش شده است که کینزیوتیپ اثرات قابل‌توجهی بر درد، عملکرد فیزیکی، قدرت عضلانی و دامنه حرکتی مفصل در بیماران استئوآرتریت زانو دارد [31]. در مطالعه‌ای دیگر که استفاده از کینزیوتیپ، حساسیت حس عمقی بهتر و همچنین بهبود درد و دامنه حرکتی مفصل در بیماران استئوآرتریت زانو را بررسی می‌کند، بهبود قابل‌توجهی در برخی از آن‌ها در مقایسه با گروه دارونما مشاهده می‌شود [32]، در‌حالی‌که در برخی مطالعات تفاوت معناداری مشاهده نشد [33].
ارتعاش‌درمانی به‌عنوان یکی از رژیم‌های درمانی برای درمان مؤثر بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو بیان شده است [34، 35] که هم در ناحیه کل بدن به‌صورت ارتعاش کل بدن (که در آن کاربر روی یک پلتفرم ارتعاشی می‌ایستد) و هم به‌صورت موضعی ازطریق ارتعاش ماهیچه‌ای موضعی، برای هدف قرار دادن ماهیچه‌های خاص که معمولاً با یک دستگاه دستی انجام می‌شود، استفاده می‌شود و در 2 دهه گذشته برای بهبود فعالیت عضلانی و ظرفیت عملکردی در این بیماران پیشنهاد شده است [36-39]. ارتعاش‌درمانی درواقع استفاده از محرک‌های مکانیکی با حرکت مکرر نوسانی است که پارامترهای قابل‌تنظیم فرکانس (هرتز) و دامنه (جابه‌جایی) دارد [40]. بلیتز و همکاران [41] گزارش کردند تحریک ارتعاش به‌طور قابل‌توجهی آستانه درد را افزایش می‌دهد و در‌نتیجه درد را سرکوب می‌کند. در‌واقع، ارتعاش بر ترشحات آوران از دوک‌های عضلانی و گیرنده‌های مکانیکی تأثیر می‌گذارد و ازطریق مکانیسمی که در نظریه دروازه درد ذکر شده است، درد را تسکین می‌دهد [42]. به علاوه، ارتعاش مستقیم عضلانی اثرات مثبتی بر روی سیستم حس عمقی دارد [43، 44]. به این صورت که ارتعاش با فرکانس بالا انتهای اولیه دوک عضلانی را فعال می‌کند و می‌تواند باعث ایجاد ترشح در الیاف آوران می‌شود [45]. 
به علت شیوع بالای زانو درد در افراد میانسال و تأثیر منفی‌ای که می‌تواند در عملکرد، فعالیت روزمره و فعالیت ورزشی این افراد داشته باشد، توان‌بخشی این بیماران مسئله مهمی است. با‌توجه‌به ضرورت درمان این بیماران و با‌توجه‌به این نکته که مطالعات قبلی نشان داده‌اند ارتعاش موضعی عضله و کینزیوتیپ در بیماران استئوآرتریت اثرات سودمندی دارد، هنوز تعداد شواهد اندک است و باید مطالعات بیشتری در این زمینه صورت گیرد. همچنین مطالعات اخیر در‌زمینه ارتعاش‌درمانی هم تأثیر مثبتی را گزارش کرده‌اند، اما اکثر مطالعات از ارتعاش کل بدن استفاده کرده‌اند و مطالعات اندکی در‌مورد اثر سودمند ارتعاش موضعی بر عوارض استئوآرتریت زانو انجام شده است [46]. بنابراین هدف از مطالعه ما مقایسه تأثیر فوری ارتعاش موضعی و کینزیوتیپ بر درد، قدرت عضله کوادریسپس و حس عمقی زانو در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو است. فرضیه مطالعه این بود که بین 2 روش مداخله ارتعاش موضعی عضله و کینزیوتیپ روی قدرت عضله کوادریسپس، حس عمقی مفصل زانو و درد در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو تفاوت معنادار وجود دارد. 

مواد و روش‌ها
این کارآزمایی بالینی شبه‌تجربی پیش‌آزمون پس‌آزمون روی 34 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو در محدوده سنی 45 تا 65 سال و مراجعه‌کننده به کلینیک مباشر همدان و بیمارستان شهید قدوسی نهاوند انجام شد. روش نمونه‌گیری به‌صورت غیرتصادفی و از نوع نمونه‌گیری ساده در دسترس بود. افرادی که به مدت 6 ماه یا بیشتر زانودرد داشتند، مقیاس دیداری درد بین 3 تا 7 و گرید استئوآرتریت زانو درجه 2 و 3 بر‌اساس مقیاس کلگرن-لارنس داشتند و تزریق داخل‌مفصلی انجام نداده بودند وارد مطالعه شدند. افراد با بیماری‌های زمینه‌ای (دیابت، صرع، بیماری‌های قلبی‌عروقی، بدخیمی‌ها، بیماران کلیوی)، خانم‌های باردار، افراد با پارگی منیسک و رباط صلیبی و افرادی که به کینزیوتیپ حساسیت داشتند و افرادی که مایل به ادامه همکاری نبودند، از مطالعه خارج شدند. 34 شرکت‌کننده به‌صورت تصادفی ساده (به هر‌کدام از شرکت‌کنندگان یک عدد داده شد) به 2 گروه 17 نفره تقسیم شدند. 3 متغیر اصلی قدرت عضله کوادریسپس، حس عمقی مفصل زانو و درد قبل از مداخله و 30 دقیقه بعد از اعمال کینزیوتیپ و ارتعاش موضعی اندازه‌گیری شدند. 

ابزارهای اندازه‌گیری
قدرت عضله با استفاده از دینامومتر ایزومتریک اندازه‌گیری شد. افراد 5 دقیقه با استفاده از دوچرخه ثابت گرم کردن را انجام دادند. بعد از گرم کردن برای اندازه‌گیری قدرت ایزومتریک عضله، فرد بر روی صندلی می‌نشست، به‌طوری‌که زاویه هیپ و زانو در در 90 درجه فلکشن تنظیم می‌شد. دینامومتر ایزومتریک در یک‌سوم انتهایی ساق قرار گرفت. از افراد شرکت‌کننده در مطالعه خواسته شد از زاویه 90 درجه مفصل زانو را اکستند کنند و به انتهای ساق مقاومت حداکثری اعمال شد. نیروی حداکثر حداقل 5 ثانیه حفظ شد و بعد از 5 ثانیه عدد حداکثر خوانده و ثبت شد. این عمل توسط هر فرد 3 بار تکرار شد و بالاترین میزان نیروی ثبت‌شده به‌عنوان قدرت عضله کوادریسپس برای آن فرد ثبت شد.
برای ارزیابی حس عمقی ازطریق حس وضعیت مفصل از آزمون اکتیو همراه با بازسازی اکتیو همان اندام استفاده شد. جهت تسهیل انجام گونیامتری تصاویر دیجیتال، 4 عدد مارکر با استفاده از چسب دورو روی پوست نصب شد: 1. راس تروکانتر بزرگ استخوان ران، 2. انتهای دیستال ایلیوتیبیال باند در قسمت پروگزیمال به سطح چین خلفی زانو در حفره پوپلیته آل در حالت فلکشن 90 درجه، 3. کنار قدامی سر فیبولا در قسمت فوقانی ساق، 4. روی برجستگی قوزک خارجی مچ پا. در این روش فرد همان زاویه‌ای را که به وی نشان می‌دهند، بازسازی می‌کند و این 2 زاویه با هم مقایسه می‌‌شود. برای این منظور از فرد خواسته شد تا زاویه مشخصی که به‌عنوان زاویه هدف به او نشان داده شده را با همان اندام و بدون استفاده از حس بینایی و با اتکا بر حس عمقی بازسازی کند. روش انجام آزمون به این صورت بود که فرد نمونه روی لبه تخت می‌نشست. به‌گونه‌ای که زوایای مفصل هیپ و زانو 90 درجه بوده و پاها آویزان بود. برای انجام آزمون، ابتدا فرد آزمونگر مچ پای آزمون‌شونده را گرفت و زانو را به‌صورت پسیو از وضعیت استراحت به زاویه انتخاب‌شده (30 درجه) برد. از آزمون‌شونده خواسته شد تا زانو را در این وضعیت به‌صورت اکتیو و بدون کمک آزمونگر به مدت 5 ثانیه حفظ کند و آن را به خاطر بسپارد. در این لحظه از وضعیت زانو با دوربین گوشی تصویر‌برداری شد. سپس‌آزمونگر دوباره پای فرد آزمون‌شونده را در دست گرفت و آن را به وضعیت استراحت بازگرداند. پس از 7 ثانیه استراحت از آزمون‌شونده خواسته شد تا با حرکت اکستنشن اکتیو و بدون استفاده از حس بینایی (چشمان بسته) و فقط با اتکا بر حس عمقی زانو زاویه آزمون را بازسازی کند و این وضعیت را به مدت 5 ثانیه حفظ کند. در این زمان نیز مجدداً از وضعیت زانو تصویر‌برداری شد. پس از آن تصاویر به رایانه منتقل و توسط نرم‌افزار اتوکد گونیامتری شد. زمان استراحت بین هر ست 1 دقیقه در نظر گرفته شد و آزمون برای هر آزمودنی 3 بار تکرارشد. میانگین 3 بار تکراز اندازه‌گیری به‌عنوان خطای بازسازی زاویه زانو در نظر گرفته شد. 
برای اندازه‌گیری درد از مقیاس دیداری درد استفاده شد. این مقیاس شامل خطی به طول 10 سانتی‌متر است که از شماره صفر (وضعیت بدون درد) تا شماره 10 (وضعیت درد غیر‌قابل‌تحمل) شماره‌گذاری می‌شود. از بیمار خواسته شد بنابر درد احساس‌شده، شماره مورد‌نظر را بین 2 نقطه ابتدایی و انتهایی مشخص کند.

روش اجرای مداخله
ابتدا متغیرهای مطالعه قبل از مداخله در هر گروه اندازه‌گیری شدند. سپس در گروه کینزیوتیپ برای ایجاد اثر تحریکی، تیپ با کشش 50 درصدی از ابتدا به انتهای عضلات (رکتوس فموریس، واستوس داخلی و واستوس خارجی) چسبانده شد (تصویر شماره 1).

اعمال کینزیوتیپ برای عضله رکتوس فموریس بدین صورت بود که بیمار به‌صورت طاق‌باز قرار گرفت. تیپ به شکل Y برش داده شد. دم داخلی بر روی برجستگی قدامی تحتانی ایلیاک و دم خارجی 2 تا 3 انگشت خارج‌تر از دم داخلی چسبانده شد. با یک کشش یکنواخت، تیپ تا لبه بالایی استخوان کشکک کشیده و چسبانده شد. سپس زانوها و ران خم شده و کف پا روی تخت قرار گرفت و انتهای تیپ روی برجستگی استخوان تیبیا متصل شد. نحوه اعمال کینزیوتیپ برای عضله واستوس داخلی بدین صورت بود که بیمار به‌صورت طاق‌باز قرار گرفت و کینزیوتیپ به شکل I بریده شد. یک سر تیپ روی قسمت پایینی خط اینترتروکانتریک چسبانده شد. تیپ با اعمال کشش 50 درصدی به‌صورت یکنواخت تا ناحیه پنجه‌غازی کشیده و سر انتهایی روی ناحیه پنجه‌غازی و قطب داخلی کشکک متصل شد. در همین وضعیت برای اعمال کینزیوتیپ برای عضله واستوس خارجی یک سر تیپ بر روی تروکانتر بزرگ فمور قرار داده شد و پس از کشش به‌صورت یکنواخت بر روی قطب خارجی کشکک و سر استخوان فیبولا چسبانده شد [47]. تیپ در همه افراد به مدت 30 دقیقه باقی ماند. تا ارزیابی دوم پس از تیپ افراد در حالت نشسته منتظر ماندند [48، 49]. 
ارتعاش موضعی روی عضله چهار‌سر ران شرکت‌کنندگان در گروه ارتعاش با استفاده از دستگاه ویبراتوربرقی ترایو مدل 707A با فرکانس 60 هرتز روی خط وسط قدام ران اعمال شد (تصویر شماره 2).

درحالی‌که شرکت‌کننده در وضعیت طاق‌باز با مفصل ران و زانو اکستند شده بود، از وی خواسته شد تا یک انقباض ایزومتریک در عضلات چهارسر ران در طول ارتعاش ارائه دهد. پروتکل آموزشی ویبره شامل 4 ست 5 دقیقه‌ای ارتعاش با 60 ثانیه استراحت بین هر ست در 1 جلسه بود. 

آنالیز آماری
پس از جمع‌آوری دیتاها، تجزیه‌و‌تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 در سطح معناداری کمتر از 0/05 انجام شد. برای بررسی نرمالیتی دیتاها از آزمون شاپیرو ویلک استفاده شد. با‌توجه‌به نرمال بودن داده‌ها، از آزمون پارامتری تی زوجی و تحلیل کوواریانس یک‌طرفه (آنکووا) برای مقایسه درون‌گروهی و بین‌گروهی استفاده شد.

یافته‌ها
نتایج 34 نفر در 2 گروه (هر گروه 17 نفر) آنالیز شدند. میانگین دامنه سنی، وزن، قد و شاخص توده بدنی در 2 گروه در جدول شماره 1 آورده شده است و نتایج تفاوت معناداری بین دو گروه نشان نداد (P>0/05).

میانگین و انحراف‌معیار متغیرهای وابسته به تفکیک گروه ارتعاش موضعی و گروه کینزیوتیپ در جدول شماره 2 آورده شده است.

مقایسه درون‌گروهی
نتایج آزمون تی زوجی نشان داد در گروه ارتعاش موضعی عضله، بعد از اعمال مداخله، در میانگین قدرت عضله کوادریسپس (P=0/262) و حس عمقی مفصل زانو (P=0/090) تفاوت معناداری (بهبودی) در مقایسه با قبل مداخله وجود نداشت (P>0/05)، اما میانگین قدرت درد (P=0/001) کاهش معناداری یافت (P<0/05). در گروه کینزیوتیپ نتایج نشان داد که 30 دقیقه بعد از اعمال کینزیوتیپ، در میانگین قدرت عضله کوادریسپس (P=0/088) و حس عمقی مفصل زانو(P=0/087) تفاوت معناداری (بهبودی) وجود نداشت (P>0/05)، اما میانگین درد (P=0/001) کاهش معناداری یافت (P<0/05) (جدول شماره 3).

مقایسه بین‌گروهی
نتایج تحلیل کوواریانس یک‌طرفه بعد از درمان بین دو گروه مداخله نشان داد تفاوت معناداری (افزایش) در قدرت عضله کوادریسپس (P=0/49) و حس عمقی مفصل زانو (P=0/972) بین 2 گروه ارتعاش موضعی و کینزیوتیپ مشاهده نشد (P>0/05). میزان بهبود درد بین 2 گروه ارتعاش موضعی و کینزیوتیپ (P=0/006) تفاوت معنادار داشت (P<0/05) و کاهش درد بعد از اجرای ارتعاش موضعی بیشتر از کینزیوتیپ بود (جدول شماره 4).

بحث
نتایج این تحقیق نشان داد اعمال ارتعاش موضعی عضله تأثیر معناداری در افزایش فوری قدرت عضله کوادریسپس و حس عمقی مفصل زانو ندارد. این نتیجه می‌تواند به علت ناکافی بودن شدت یا مدت ارتعاش و نیاز به تکرار بیشتر برای تحریک مؤثر عضلات و به دلیل عدم تحریک کافی گیرنده‌های حس عمقی باشد. علاوه‌بر‌این واکنش متفاوت افراد به ارتعاش می‌تواند نتایج را تحت تأثیر قرار دهد. نتایج این پژوهش با برخی مطالعات پیشین مانند تحقیق پاموکوف و همکاران [50] که اثرات مثبت ارتعاش را بر قدرت عضله گزارش کرده بودند، همخوانی نداشت اما همسو با مطالعات محمدی و همکاران در سال [51] و کاستر و همکاران در سال [52] بود. اعمال ارتعاش موضعی باعث کاهش فوری درد در افراد مبتلا به آرتروز زانو بود که این اثر می‌تواند به علت تحریک گیرنده‌های مکانیکی، افزایش ترشح اندورفین‌ها و بهبود جریان خون و افزایش اکسیژن‌رسانی و حذف متابولیت‌های تولید‌شده در بافت باشد. علاوه‌بر‌این ارتعاش می‌تواند به کاهش تنش و اسپاسم عضلانی کمک کند. یافته‌های این تحقیق با مطالعه متقی و همکاران [53] و براتی و همکاران [54] همسو بود.
کینزیوتیپ نیز تأثیر معناداری بر افزایش فوری قدرت عضله کوادریسپس و حس عمقی مفصل زانو نشان نداد. این امر می‌تواند ناشی از ماهیت کاربردی کینزیوتیپ باشد که بیشتر برای کاهش درد طراحی شده است. علاوه‌بر‌این تکنیک و شدت اعمال کینزیوتیپ می‌تواند بر نتایج تأثیر بگذارد. همچنین افزایش قدرت عضله ممکن است به‌دلیل شدت کم تحریک مکانیکی کینزیوتیپ باشد، که برای فعال‌سازی گیرنده‌های حس عمقی کافی نباشد. این نتایج با یافته‌های موتلو و همکاران [55] و کاراتوسان و همکاران [56] همسو است که نشان دادند اثر کینزیوتیپ بر قدرت عضله و حس عمقی زانو محدود است. اما این نتایج تأیید می‌کند که کینزیوتیپ به‌عنوان یک روش غیرتهاجمی، تأثیر مثبتی بر کاهش فوری درد دارد. مکانیسم‌های محتمل این تأثیر شامل تحریک گیرنده‌های مکانیکی پوست است که منجر به بهبود کنترل حرکتی و کاهش فشار غیرضروری بر مفاصل می‌شود. همچنین کینزیوتیپ ازطریق کاهش اسپاسم عضلانی، افزایش جریان خون و کاهش التهاب موضعی، به کاهش فوری درد کمک می‌کند. این یافته‌ها با پژوهش‌های قبلی، مانند مطالعه عبدالحسنی و همکاران [57] و یومائو و همکاران [58] همخوانی دارد که نشان دادند کینزیوتیپ در کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل مؤثر است. 
نتایح حاصل از مطالعه نشان داد قدرت عضله کوادریسپس و حس عمقی زانو بعد از اعمال ارتعاش موضعی و کینزیوتیپ بین 2 گروه با شرایط پیش‌آزمون، تفاوت معناداری نداشت. دلایل احتمالی که می‌توان برای این نتیجه بیان کرد این است که هم ارتعاش موضعی و هم کینزیوتیپ بیشتر به تأثیرات برکاهش درد و بهبود جریان خون کمک می‌کنند تا افزایش مستقیم قدرت عضلانی. همچنین برای افزایش قدرت فوری عضلانی، معمولاً ممکن است نیاز به تحریک مکانیکی قوی‌تر یا تمرینات مقاومتی باشد که باعث هایپرتروفی یا افزایش فعالیت واحدهای حرکتی شود. ارتعاش و کینزیوتیپ این نوع تحریک مستقیم را ایجاد نمی‌کنند. هر دو روش ممکن است برای تحریک کافی گیرنده‌های پروپریوسپتور در عمق بافت مناسب نباشند؛ درنتیجه  بهبود حس عمقی به‌طور مؤثری رخ نمی‌دهد. از طرف دیگر، در مطالعه حاضر ما تأثیر فوری 2 مداخله را بررسی کردیم. تأثیر مداخله بعد از جلسات متعدد ممکن نتایج متفاوتی ارائه دهد که در تحقیقات آینده باید بررسی شود. 
در‌نهایت، میزان کاهش فوری درد بین دو گروه ارتعاش موضعی عضله و کینزیوتیپ تفاوت معناداری داشت، به‌طوری‌که ارتعاش موضعی تأثیر بیشتری بر کاهش درد داشت. ارتعاش موضعی با تحریک مستقیم گیرنده‌های مکانیکی و حسی (مانند مکانورسپتورها) به‌طور مؤثرتری از کینزیوتیپ باعث مهار سیگنال‌های درد می‌شود. این تحریک مستقیم می‌تواند موجب کاهش سریع‌تر و بیشتر درد نسبت به تحریک ملایم‌تری که کینزیوتیپ اعمال می‌کند، شود. علاوه‌بر‌این می‌توان این‌طور توجیه کرد تحریک عمیق‌تر بافت‌ها در روش ارتعاش موضعی نسبت به کینزیوتیپ باعث بهبود بیشتر جریان خون و کاهش سریع‌تر تنش عضلانی می‌شود. این نتایج نشان می‌دهد در مقایسه با کینزیوتیپ، ارتعاش موضعی در کاهش فوری درد عملکرد مؤثرتری دارد. 

نتیجه‌گیری
اثرات فوری هر دو مداخله ارتعاش موضعی عضله و کینزیوتیپ در جهت بهبود قدرت عضله کوادریسپس و حس عمقی مفصل زانو تأثیر مثبت چشمگیری نداشت. هیچ‌یک از مداخلات درزمینه قدرت عضله کوادریسپس و حس عمقی مفصل زانو بر دیگری برتری نداشت. هر دو مداخله باعث کاهش درد در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو شدند و میزان بهبود درد بعد از اجرای ارتعاش موضعی بیشتر از کینزیوتیپ بود. 

محدودیت‌ها و پیشنهادات 
نتایج این مطالعه ممکن است به سایر گروه‌های سنی یا افرادی با شدت درد کمتر یا بیشتر یا کسانی که دچار استئوآرتریت با گریدهای مختلف (غیر از 2 یا 3) هستند، تعمیم‌پذیر نباشد. این پژوهش بر کاهش فوری درد تمرکز داشت و اثرات طولانی‌مدت مداخلات بررسی نشده بود. پژوهش از گروه کنترل (بدون هیچ‌گونه مداخله) استفاده نکرد.
پیشنهاد می‌شود در تحقیقات آینده برای تعیین اثر بهتر از تعداد جلسات بیشتر و پیگیری طولانی‌مدت استفاده شود. همچنین بیماران شرکت‌کننده در این مطالعه افراد 45 تا 65 سال مبتلا به استئوآرتریت زانو با گرید 2 و 3 بودند که پیشنهاد می‌شود دامنه نمونه‌گیری گسترش یابد و گروه‌های سنی مختلف،  با درجات متفاوت استئوآرتریت (مانند گریدهای 1 و 4) و شدت دردهای متغیر در مطالعات بعدی شرکت داشته باشند. همچنین استفاده از یک گروه کنترل که هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نمی‌کند، می‌تواند به شفاف‌سازی تفاوت‌های واقعی بین گروه‌ها کمک کند و اثرات مداخلات را به‌طور دقیق‌تر مشخص کند.

ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
در اجرای پژوهش ملاحظات اخلاقی مطابق با دستورالعمل کمیته اخلاق دانشگاه دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی  در نظر گرفته شده و کد اخلاق به شماره IR.SBMU.RETECH.REC.1403.347 دریافت شده است. در این مطالعه، تمام اصول اخلاقی از جمله اخذ رضایت آگاهانه از شرکت‌کنندگان، حفظ محرمانگی اطلاعات آن‌ها و احترام به حق آن‌ها برای ترک مطالعه رعایت شد.

حامی مالی
این مقاله برگرفته از پایان‌نامه/طرح پژوهشی سیمین صدیق‌نیا در گروه فیزیوتراپی دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی بود این پژوهش هیچ‌گونه کمک مالی از سازمانی‌های دولتی، خصوصی و غیرانتفاعی دریافت نکرده است.. 

مشارکت نویسندگان
همه نویسندگان به‌طور یکسان در مفهوم و طراحی مطالعه، جمع‌آوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، تفسیر نتایج و تهیه پیش‌نویس مقاله مشارکت داشتند.

تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد. 

تشکر و قدردانی
نویسندگان از همکاری تمامی افرادی که در این مطالعه شرکت کردند، تشکر و قدردانی می‌کنند.

References

1. Madry H, Kon E, Condello V, Peretti GM, Steinwachs M, Seil R, et al. Early osteoarthritis of the knee. Knee Surgery, Sports Traumatology, Arthroscopy. 2016; 24(6):1753-62. [DOI:10.1007/s00167-016-4068-3] [PMID]
2. Abbassy AA, Trebinjac S, Kotb N. The use of cellular matrix in symptomatic knee osteoarthritis. Bosnian Journal of Basic Medical Sciences. 2020; 20(2):271-4. [DOI:10.17305/bjbms.2019.4205][PMID]
3. Sharma L. Osteoarthritis of the Knee. The New England Journal of Medicine. 2021; 384(1):51-9. [PMID]
4. GBD 2017 Risk Factor Co Global, regional, and national comparative risk assessment of 84 behavioural, environmental and occupational, and metabolic risks or clusters of risks for 195 countries and territories, 1990-2017: A systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2017. Lancet. 2018; 392(10159):1923-94. [PMID]
5. Safiri S, Kolahi AA, Smith E, Hill C, Bettampadi D, Mansournia MA, et al. Global, regional and national burden of osteoarthritis 1990-2017: A systematic analysis of the Global Burden of Disease Study 2017. Annals of The Rheumatic Diseases. 2020; 79(6):819-28. [DOI:10.1136/annrheumdis-2019-216515][PMID]
6. Miranda H, Viikari-Juntura E, Martikainen R, Riihimäki H. A prospective study on knee pain and its risk factors. Osteoarthritis and Cartilage. 2002; 10(8):623-30. [DOI:10.1053/joca.2002.0796][PMID]
7. Øiestad BE, Juhl CB, Eitzen I, Thorlund JB. Knee extensor muscle weakness is a risk factor for development of knee osteoarthritis. A systematic review and meta-analysis. Osteoarthritis and Cartilage. 2015; 23(2):171-7. [DOI:10.1016/j.joca.2014.10.008][PMID]
8. Ezzat AM, Cibere J, Koehoorn M, Li LC. Association between cumulative joint loading from occupational activities and knee osteoarthritis. Arthritis Care & Research. 2013; 65(10):1634-42. [DOI:10.1002/acr.22033][PMID]
9. Sharma L. Osteoarthritis of the Knee. The New England Journal of Medicine. 2021; 384(1):51-9. [DOI:10.1056/NEJMcp1903768][PMID]
10. Lepley LK, Palmieri-Smith RM. Pre-operative quadriceps activation is related to post-operative activation, not strength, in patients post-ACL reconstruction. Knee Surgery, Sports Traumatology, Arthroscopy : Official Journal of the ESSKA. 2016; 24(1):236-46. [DOI:10.1007/s00167-014-3371-0][PMID]
11. Logerstedt DS, Snyder-Mackler L, Ritter RC, Axe MJ; Orthopedic Section of the American Physical Therapy Association. Knee pain and mobility impairments: Meniscal and articular cartilage lesions. The Journal of Orthopaedic and Sports Physical Therapy. 2010; 40(6):A1-A35. [DOI:10.2519/jospt.2010.0304][PMID]
12. Thoma LM, Flanigan DC, Chaudhari AM, Siston RA, Best TM, Schmitt LC. Quadriceps femoris strength and sagittal-plane knee biomechanics during stair ascent in individuals with articular cartilage defects in the knee. Journal of Sport Rehabilitation. 2014; 23(3):259-69. [DOI:10.1123/JSR.2013-0088][PMID]
13. Thomas AC, Villwock M, Wojtys EM, Palmieri-Smith RM. Lower extremity muscle strength after anterior cruciate ligament injury and reconstruction.Journal of Athletic Training. 2013; 48(5):610-20. [DOI:10.4085/1062-6050-48.3.23][PMID]
14. Hurley MV. The role of muscle weakness in the pathogenesis of osteoarthritis. Rheumatic Diseases Clinics of North America. 1999; 25(2):283-98. [DOI:10.1016/S0889-857X(05)70068-5][PMID]
15. Radin EL, Yang KH, Riegger C, Kish VL, O'Connor JJ. Relationship between lower limb dynamics and knee joint pain. Journal of Orthopaedic Research : Official Publication of the Orthopaedic Research Society. 1991; 9(3):398-405. [DOI:10.1002/jor.1100090312][PMID]
16. Jefferson RJ, Collins JJ, Whittle MW, Radin EL, O'Connor JJ. The role of the quadriceps in controlling impulsive forces around heel strike. Proceedings of The Institution of Mechanical Engineers. Part H, Journal of Engineering in Medicine. 1990; 204(1):21-8.[DOI:10.1243/PIME_PROC_1990_204_224_02][PMID]
17. National Clinical Guideline Centre (UK). Osteoarthritis: Care and Management in Adults. London: National Institute for Health and Care Excellence (UK); 2014 Feb. [PMID]
18. Bannuru RR, Osani MC, Vaysbrot EE, Arden NK, Bennell K, Bierma-Zeinstra SMA, et al. OARSI guidelines for the non-surgical management of knee, hip, and polyarticular osteoarthritis. Osteoarthritis and Cartilage. 2019; 27(11):1578-89. [DOI:10.1016/j.joca.2019.06.011][PMID]
19. Brosseau L, Taki J, Desjardins B, Thevenot O, Fransen M, Wells GA, et al. The Ottawa panel clinical practice guidelines for the management of knee osteoarthritis. Part two: Strengthening exercise programs. Clinical Rehabilitation. 2017; 31(5):596-611. [DOI:10.1177/0269215517691084][PMID]
20. Fernandes L, Hagen KB, Bijlsma JW, Andreassen O, Christensen P, Conaghan PG, et al. EULAR recommendations for the non-pharmacological core management of hip and knee osteoarthritis. Annals of The Rheumatic Diseases. 2013; 72(7):1125-35. [DOI:10.1136/annrheumdis-2012-202745][PMID]
21. Kolasinski SL, Neogi T, Hochberg MC, Oatis C, Guyatt G, Block J, et al. 2019 American College of Rheumatology/Arthritis foundation guideline for the management of osteoarthritis of the hand, hip, and kn Arthritis & Rheumatology. 2020; 72(2):220-33. [DOI:10.1002/art.41142][PMID]
22. Skou ST, Roos EM. Good Life with osteoArthritis in Denmark (GLA:D™): Evidence-based education and supervised neuromuscular exercise delivered by certified physiotherapists na BMC Musculoskeletal Disorders. 2017; 18(1):72. [DOI:10.1186/s12891-017-1439-y][PMID]
23. Carek SM. Hip and Knee Injuries. Primary Care. 2020; 47(1):115-31. [DOI:10.1016/j.pop.2019.10.006][PMID]
24. Donec V, Kriščiūnas A. The effectiveness of Kinesio Taping® after total knee replacement in early postoperative rehabilitation period. A randomized controlled trial. European Journal of Physical and Rehabilitation Medicine. 2014; 50(4):363-71. [PMID]
25. Chang WD, Chen FC, Lee CL, Lin HY, Lai PT. Effects of kinesio taping versus mcconnell taping for patellofemoral pain syndrome: A systematic review and meta-analysis. Evidence-based Complementary and Alternative Medicine. 2015; 2015:471208. DOI:10.1155/2015/471208][PMID]
26. Bicici S, Karatas N, Baltaci G. Effect of athletic taping and kinesiotaping® on measurements of functional performance in basketball players with chronic inversion ankle sprains. International Journal of Sports Physical Therapy. 2012; 7(2):154-66. [PMID]
27. Riemann BL, Lephart SM. The sensorimotor system, part I: the physiologic basis of functional joint stability. Journal of Athletic Training. 2002; 37(1):71-9. [PMID]
28. Lim EC, Tay MG. Kinesio taping in musculoskeletal pain and disability that lasts for more than 4 weeks: Is it time to peel off the tape and throw it out with the sweat? A systematic review with meta-analysis focused on pain and also methods of tape application. British Journal of Sports Medicine. 2015; 49(24):1558-66. [DOI:10.1136/bjsports-2014-094151][PMID]
29. Białoszewski D, Woźniak W, Zarek S. Clinical efficacy of kinesiology taping in reducing edema of the lower limbs in patients treated with the ilizarov method--preliminary report. Ortopedia, Traumatologia, Rehabilitacja. 2009; 11(1):46-54. [PMID]
30. Słupik A, Dwornik M, Białoszewski D, Zych E. Effect of Kinesio Taping on bioelectrical activity of vastus medialis muscle. Preliminary report. Ortopedia, Traumatologia, Rehabilitacja. 2007; 9(6):644-51. [PMID]
31. Melese H, Alamer A, Hailu Temesgen M, Nigussie F. Effectiveness of kinesio taping on the management of knee osteoarthritis: A systematic review of randomized controlled trials. Journal of Pain Research. 2020; 13:1267-76. [DOI:10.2147/JPR.S249567][PMID]
32. Cho HY, Kim EH, Kim J, Yoon YW. Kinesio taping improves pain, range of motion, and proprioception in older patients with knee osteoarthritis: A randomized controlled trial. American Journal of Physical Medicine & Rehabilitation. 2015; 94(3):192-200. [DOI:10.1097/PHM.0000000000000148][PMID]
33. Wageck B, Nunes GS, Bohlen NB, Santos GM, de Noronha M. Kinesio Taping does not improve the symptoms or function of older people with knee osteoarthritis: A randomised trial. Journal of Physiotherapy. 2016; 62(3):153-8. [DOI:10.1016/j.jphys.2016.05.012][PMID]
34. Benedetti MG, Boccia G, Cavazzuti L, Magnani E, Mariani E, Rainoldi A, et al. Localized muscle vibration reverses quadriceps muscle hypotrophy and improves physical function: A clinical and electrophysiological study. International Journal of rehabilitation Research. Internationale Zeitschrift Fur Rehabilitationsforschung. Revue Internationale de recherches de readaptation. 2017; 40(4):339-46. [DOI:10.1097/MRR.0000000000000242][PMID]
35. Yoon J, Kanamori A, Fujii K, Isoda H, Okura T. Evaluation of maslinic acid with whole-body vibration training in elderly women with knee osteoarthritis. PLoS One. 2018; 13(3):e0194572. [DOI:10.1371/journal.pone.0194572][PMID]
36. Zafar H, Alghadir A, Anwer S, Al-Eisa E. Therapeutic effects of whole-body vibration training in knee osteoarthritis: A systematic review and meta-analysis. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2015; 96(8):1525-32 [DOI:10.1016/j.apmr.2015.03.010][PMID]
37. Wang P, Yang X, Yang Y, Yang L, Zhou Y, Liu C, et al. Effects of whole body vibration on pain, stiffness and physical functions in patients with knee osteoarthritis: A systematic review and meta-analysis. Clinical Rehabilitation. 2015; 29(10):939-51. [DOI:10.1177/0269215514564895][PMID]
38. Anwer S, Alghadir A, Zafar H, Al-Eisa E. Effect of whole body vibration training on quadriceps muscle strength in individuals with knee osteoarthritis: A systematic review and meta-analysis. Physiotherapy. 2016 ; 102(2):145-51. [DOI:10.1016/j.physio.2015.1004][PMID]
39. Alghadir AH, Anwer S, Zafar H, Iqbal ZA. Effect of localised vibration on muscle strength in healthy adults: A systematic review. Physiotherapy. 2018; 104(1):18-24. [DOI:10.1016/j.physio.2017.06.006][PMID]
40. Cardinale M, Bosco C. The use of vibration as an exercise intervention. Exercise and Sport Sciences Reviews. 2003; 31(1):3-7. [DOI:10.1097/00003677-200301000-00002][PMID]
41. Blitz B, Dinnerstein Aj, Lowenthal M. Attenuation of experimental pain by tactile stimulation: Effect of vibration at different levels of noxious stimulus intensity. Perceptual and Motor Skills. 1964; 19:311-6. [DOI:10.2466/pms.1964.19.1.311][PMID]
42. Imtiyaz S, Veqar Z, Shareef MY. To compare the effect of vibration therapy and massage in prevention of Delayed Onset Muscle Soreness (DOMS). Journal of Clinical and Diagnostic Research. 2014; 8(1):133-6. [DOI:10.7860/JCDR/2014/7294.3971][PMID]
43. Cordo P, Gurfinkel VS, Bevan L, Kerr GK. Proprioceptive consequences of tendon vibration during mo Journal of Neurophysiology. 1995; 74(4):1675-88. [DOI:10.1152/jn.1995.74.4.1675][PMID]
44. Roll JP, Vedel JP. Kinaesthetic role of muscle afferents in man, studied by tendon vibration and microneurography. Experimental Brain Research. 1982; 47(2):177- [DOI:10.1007/BF00239377][PMID]
45. Roll JP, Vedel JP, Ribot E. Alteration of proprioceptive messages induced by tendon vibration in man: A microneurographic study. Experimental Brain Research. 1989; 76(1):213-22. [DOI:10.1007/BF00253639][PMID]
46. Lapole T, Pérot C. Effects of repeated Achilles tendon vibration on triceps surae force production. Journal of Electromyography and Kinesiology . 2010; 20(4):648-54. [DOI:10.1016/j.jelekin.2010.02.001][PMID]
47. Mohammadi M, Ghotbi N, Mir S M, Malmir K. [Effects of tension of Kinesio taping application on maximum quadriceps torque and knee repositioning sense in recreationally males (Persian)]. Tehran University of Medical Sciences Journal. 2018; 76(1):49-57. [Link]
48. Ataş A, Abit A, Karaca ŞB, Kaşıkçı Çavdar M. Investigation of the instant effect of Kinesio Taping on the rectus femoris muscle on pain and functional disability in knee osteoarthritis patients. Journal of Orthopedics Research and Rehabilitation. 2023; 1(3):58-62. [DOI:10.51271/JORR-0013]
49. Altaş EU, Günay Uçurum S, Ozer Kaya D. Acute effect of kinesiology taping on muscle strength, tissue temperature, balance, and mobility in female patients with osteoarthritis of the knee. Somatosensory & Motor Research. 2021; 38(1):48-53. [DOI:10.1080/08990220.2020.1840347][PMID]
50. Pamukoff DN, Ryan ED, Blackburn JT. The acute effects of local muscle vibration frequency on peak torque, rate of torque development, and EMG activity. Journal of Electromyography and Kinesiology . 2014; 24(6):888-94. [DOI:10.1016/j.jelekin.2014.07.014][PMID]
51. Mohammadi S, Bakhtiary A, Tabesh H, Moghimi J, Ghorbani R. [Effect of local quadriceps vibration on the treatment of knee osteoarthritis symptoms (Persian)]. Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences. 2013; 12 (4):279-90. [Link]
52. Custer L, Peer KS, Miller L. The effects of local vibration on balance, power, and self-reported pain after exercise. Journal of Sport Rehabilitation. 2017; 26(3):193-201. [DOI:10.1123/jsr.2015-0125][PMID]
53. Motaqi M, Ghasemi M , Ghanjal A. [Clinical outcomes of local quadriceps vibration in military personnel with moderate knee osteoarthritis: A clinical trial study (Persian)]. Journal of Military Medicine. 2021; 23(1):27-35. [Link]
54. Barati K, Esfandiari E, Kamyab M, Ebrahimi Takamjani I, Atlasi R, Parnianpour M, et al . The effect of local muscle vibration on clinical and biomechanical parameters in people with knee osteoarthritis: A systematic review. Medical Journal of The Islamic Republic of Iran. 2021; 35(1):927-35. [DOI:10.47176/mjiri.35.124]
55. Kaya Mutlu E, Mustafaoglu R, Birinci T, Razak Ozdincler A. Does kinesio taping of the knee improve pain and functionality in patients with knee osteoarthritis?: A randomized controlled clinical trial. American Journal of Physical Medicine & Rehabilitation. 2017; 96(1):25-33. [DOI:10.1097/PHM.0000000000000520][PMID]
56. Karatosun HS, Demir HM, Atalay YB, Cetin C. Does KinesioTape application to thigh muscles affect muscle strength, proprioception and jumping on the following days? Medicina Sportiva: Journal of Romanian Sports Medicine Society. 2019; 15(2):3112-9. [Link]
57. Abolhasani M, Halabchi F, Afsharnia E, Moradi V, Ingle L, Shariat A, et al. Effects of kinesiotaping on knee osteoarthritis: A literature review. Journal of Exercise Rehabilitation. 2019; 15(4):498-503. [DOI:10.12965/jer.1938364.182][PMID]
58. Mao HY, Hu MT, Yen YY, Lan SJ, Lee SD. Kinesio taping relieves pain and improves isokinetic not isometric muscle strength in patients with knee osteoarthritis-A systematic review and meta-analysis. International Journal of Environmental Research and Public Health. 2021; 18(19):10440. [DOI:10.3390/ijerph181910440][PMID]