بررسی فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در کاردرمانگران ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای کاردرمانی ، مربی دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

2 کارشناس ارشد کادرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

3 کارشناس ارشد کاردرمانی، مربی دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

4 کارشناس ارشد آمار زیستی ، مربی دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید

چکیده

مقدمه و اهداف
 هدف این مطالعه بررسی میزان فرسودگی شغلی و ابعاد مختلف آن درکاردرمانگران ایران بود. زمانی که استرس ایجاد می شود و باعث ایجاد ناامیدی و بر هم زدن مهارتهای انطباقی فرد با محیط می شود می تواند با پیشرفت به سندرم فرسودگی شغلی تبدیل شود با توجه به مطالعات انجام شده و سطح بالای استرس در کاردرمانگران احتمال زیادی وجود دارد که کاردرمانگران دچار فرسودگی شغلی شوند.نظر به این که مطالعه ای در زمینه فرسودگی شغلی کاردرمانگران ایران صورت نگرفته انجام چنین مطالعه ای حس می شود،همچنین این مطالعه کمک می کند کاردرمانگران با مفهوم فرسودگی شغلی و عوامل ایجاد کننده آن آشنا شوند.
مواد و روش ها
این مطالعه یک پژوهش توصیفی- تحلیلی (مقطعی) بود.حجم نمونه معادل 87 نفر محاسبه گردید. بر اساس نمونه گیری در دسترس ابزار مورد استفاده که دو نوع پرسشنامه بود (پرسشنامه دموگرافیک وپرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک) از طریق E-mail توسط سازمان نظام پزشکی ونیز به صورت مراجعه حضوری به کلیه کاردرمانگران ارسال شد.پس از دریافت پرسشنامه ها تجزیه و تحلیل آماری روی داده ها انجام گرفت.
یافته ها
در مجموع 4/80 درصد افراد فرسودگی شغلی اعم از خفیف و متوسط را نشان دادند و هیچ موردی از فرسودگی شغلی شدید گزارش نشده بود.در بررسی ارتباط بین متغیرها و بروز فرسودگی شغلی سابقه کاری زیر 5 سال ( 049/0 (p= و رضایت شغلی پایین ( 038/0 (p=  دو متغیر بودندکه ارتباط معنی داری با افزایش میزان فرسودگی شغلی نشان دادند. همچنین ارتباط معنی داری بین سن، جنس، وضعیت تاهل، متوسط درآمد ماهیانه، متوسط ساعات کار در هفته، شیوه ویزیت مراجعان، استان محل خدمت، مرکز محل خدمت، شرکت در دوره های بازآموزی، بر عهده داشتن مسوولیت اجرایی ، داشتن شغل دیگر غیر از کاردرمانی و نسبت فرسودگی شغلی به دست نیامد.
بحث و نتیجه گیری
میزان بالای فرسودگی شغلی در مطالعه حاضر بیانگر لزوم توجه بیشتر مسوولان کشوری به علل فرسودگی شغلی و رفع آن می باشد. با توجه به یافته ها کاردرمانگران جوان (سابقه کاری 5-1 سال) بیشتر دچار فرسودگی شغلی شده اند که همین مسأله لزوم آموزش دانشجویان کاردرمانی در رابطه با مفهوم فرسودگی شغلی و استرس و راهکارهای مقابله با آن را نشان می دهد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Survey On Burnout And Related Factors Among Occupational Therapists In Iran

نویسندگان [English]

  • Mehdi Rezaee 1
  • Mina Mozayan 2
  • Mino Kalantari 3
  • Seyed Mehdi Tabatabaee 4
1 Dept. of Occupation Therapy, Faculty of Rehabilitation Sciences. Shahid beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
2 MSc in Occupation Therapy, Faculty of Rehabilitation Sciences. Shahid beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran (corresponding author)
3 Dept. of Occupation Therapy, Faculty of Rehabilitation Sciences. Shahid beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
4 MSc in Biostatistics, Faculty of Rehabilitation Sciences. Shahid beheshti University of Medical Sciences,Tehran, Iran
چکیده [English]

Background and Aim: High levels of job stress experienced over time, as well as personal frustration and inadequate coping skills, can lead to the syndrome known as burnout. In it has been shown in several surveys that high job stress in occupational therapists could lead to the burnout syndrome. Since few studies have been conducted in Iran concerning burnout in occupational therapists, we felt the necessity of performing this study to make Iranian therapists more aware of the syndrome and its related factors.
 
Materials and Method:  A cross sectional survey was carried out on 87 Iranian occupational therapists in the current study. A questionnaire consisting of two parts (demographic dates & maslach burnout inventory) was sent to all therapists who were members of medical organization.
 
Results: 80.4% of therapists reported mild to moderate symptoms of burnout, while nobody has reported severe burn out. Low job satisfaction (P value=0.038) and job experience less than 5 years (P value=0.049) were the two variables associated significantly with burnout.
 
Conclusion: In the present study high rate prevalence of burnout shows that occupational therapists in Iran are not in a good health state and it can indicate that Iran health system should pay more attention to this group. According to our study the early years of a therapist’s carrier are the period when the therapist is at risk of burnout. So we believe that students should be given more information about burnout syndrome and its coping mechanisms during their education at the university. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Burnout
  • occupational therapy
  • Maslach Burnout Inventory
1.  Maslach C and  Jackson SE. Burnout Research in the Social Services: A Critique. J Soc Serv Res. 1986; 10(1): 95-105.
 
2.Kilfedder CJ, Power KG,WellS TJ.Burnout in psychiatric nursing. IJANS. 2001; 3(4): 383-396.
 
3.Harries P. Community mental health team :occupational therapists chaning role. BJOT. 1998; 6(1): 200-219.
 
4.Job T, Broom W, Habermehl F. Coming out time of acknowledge the importance of counselling skills in Occupational therapy. BJOT .1997; 6(0): 357-385.
 
5.Lioyd C,Samra P. Accupational therapy and case management in mental health rehabilitation. BJOT .1997; 4: 91-96.
 
6.Mecson B. Occupational therapy in community mental health, part 1:intervention choice. BJOT .1998; 6(1): 7-12.
 
7.Oxley C. work and work programes for clients with mental health problems. BJOT. 1995; 5(8): 465-468.
 
8.Lioyd C, Bassett J, Samra P. Rehabilitation programes for early psychois. BJOT. 2000; 6(3): 78-82.
 
9.Brown G, Pranger T. Predictors of burnout for psychiatric occupational therapy. CJOT.1992 ; 5(9): 258-267.
 
10.Bassett H, Lioyd C. Occupational Therapy in mental health. BJOT. 2001; 64(8): 406-411.
11.Schuster D, Nelson L, Quisling C . Burnout among physical therapists. JOSPT 1984; 64(3): 299-303.
 
12.Momeni KH. Survey of burnout in the staff of Isfahan, Dr. shariati hospital according to character. MD Thesis, Azad university of Najafabad.1377. [ Persian]
                                                
13.Melchior M, Bours J, Schmit ZP, Wittich Y. Burnout in psychiatric nursing:a meta-analysis of related variables. PMH. 1997; 4: 193-201.
دوره 1، شماره 1 - شماره پیاپی 1
فروردین و اردیبهشت 1391
صفحه 44-53
  • تاریخ دریافت: 18 مهر 1389
  • تاریخ بازنگری: 10 اردیبهشت 1390
  • تاریخ پذیرش: 08 آبان 1390
  • تاریخ اولین انتشار: 01 فروردین 1391