بررسی آگاهی متخصصان تیم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی تبریز از روش‌های ارتباطی مکمل و جایگزین

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، گروه گفتاردرمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

2 مدرس، تیم تحقیقاتی توانبخشی اختلالات حرکتی شناختی، دانشگاه علوم پزشکی، تبریز، ایران

3 دکترای گفتاردرمانی، استادیار گروه گفتاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

چکیده

مقدمه و اهداف
امروزه توانایی برقراری ارتباط از طریق گفتار از توانایی ­های منحصربه‌فرد نوع بشر است. افرادی که به هر دلیل، توانایی سخن گفتن را از دست ‌داده باشند، نمی‌توانند به شیوۀ مؤثر ارتباط برقرار کنند. روش­های ارتباطی مکمل و جایگزین به‌عنوان راهکاری مناسب برای کمک به این افراد مطرح‌ شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان آگاهی تیم توان‌بخشی شاغل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز از خدمات روش‌های ارتباطی مکمل و جایگزین است.
مواد و روش‌ها
در پژوهش حاضر که از نوع مقطعی و توصیفی-تحلیلی است. 31 نفر از تیم توان‌بخشی شاغل در بیمارستان‌ها و کلینیک‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی تبریز در این پژوهش شرکت کردند و میزان آگاهی آن‌ها از خدمات روش‌های ارتباطی مکمل و جایگزین مورد بررسی قرار گرفت. برای آگاهی­ سنجی از پرسشنامه‌ی محقق­ ساخته با روایی محتوایی 31/76 استفاده شد. نتایج با استفاده از نرم‌افزار 22spss مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها
یافته ­ها نشان داد که 7/38 درصد شرکت‌کنندگان، هیچ‌گونه آشنایی با اصطلاح خدمات ارتباط مکمل و جایگزین نداشتند و یا آشنایی کمی داشتند، تنها 4/6 درصد از آن‌ها آشنایی کامل با این اصطلاح داشتند. بیشترین آشنایی شرکت‌کنندگان (6/80 درصد) با سیستم‌های ارتباطی ساده از جمله کاغذ و خودکار بود.
نتیجه‌ گیری
به نظر می­رسد که متخصصان، آشنایی محدودی با خدمات ارتباطی مکمل و جایگزین و جامعۀ هدف این خدمات دارند؛ بنابراین نیاز به آموزش به این متخصصان در این زمینه به‌صورت نظری و بالینی وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Survey of Specialists’ Awareness of Rehabilitation Team Working in Tabriz University of Medical Sciences toward Augmentative and Alternative Communication Methods

نویسندگان [English]

  • Maryam Malekian 1
  • Marzieh Jalalian Chaleshtory 2
  • Talieh Zarifian 3
1 PhD student, Department of Speech Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
2 Lecturer, Rehabilitation of Movement and Cognitive Disorders Research Team, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
3 PhD of Speech Therapy,Assistant Professor, Speech Therapy Department, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
چکیده [English]

Background and Aims: The ability to communicate through speech is one of the unique abilities of human beings. People who have lost their ability to speak for any reason cannot communicate effectively. The Augmentative and Alternative Communication (AAC) methods have been proposed as a suitable solution to help these people. The aim of the present study was to investigate the level of awareness of the rehabilitation team at Tabriz University of Medical Sciences with regard to Augmentative and Alternative Communication services.
Materials and Methods: In the current cross-sectional study, the awareness of 31 specialists of rehabilitation team working in hospitals and rehabilitation centers of Tabriz University of Medical Sciences was studied using a researcher-made questionnaire. The content validity of the questionnaire was 76.31.To describe the data, SPSS software (version 22) was used.
Results: The results showed that 38.7 percent of respondents did not have any kind of familiarity with Augmentative
and Alternative Communication or had little familiarity with these services. Only 6.4% of respondents had so muchfamiliarity with this term. The participants were most familiar with a simple communication system, including paper and pencil (80.6%).
Conclusion: According to the results, the specialists had limited familiarity with Augmentative And Alternative Communication services and the target community of these services; Therefore, these specialists need to be trained in this field, both theoretically and in practice.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Augmentative and alternative communication services
  • Awareness
  • Rehabilitation specialists

مراجع

1.Hurtig RR, Downey D. Augmentative and alternative communication in acute and critical care settings: Plural Publishing; 2008.P.1.##
2.Ball LJ, Beukelman DR, Pattee GL. Acceptance of augmentative and alternative communication technology by persons with amyotrophic lateral sclerosis. Augment Altern Commun. 2004;20(2):113-22. ##
3.Mirenda P. Toward functional augmentative and alternative communication for students with autism: Manual signs, graphic symbols, and voice output communication aids. Lang Speech Hear Serv Sch. 2003;34(3):203-16. ##
4.Romski MA, Sevcik R. Augmentative and alternative communication systems: Considerations for individuals with severe intellectual disabilities. Augment Altern Commun. 1988;4(2):83-93. ##
5.Schnakers C, Rosenberg S, Lam M, Bustamante E, Divine J, Millan H, et al. Augmentative and Alternative Communication Intervention in Patients with Aphasia. Arch Phys Med Rehabil. 2017;98(10): 36. ##
6.Beukelman DR, Fager S, Ball L, Dietz A. AAC for adults with acquired neurological conditions: A review. Augment Altern Commun. 2007;23(3):230-42. ##
7.Jones S. Augmentative and alternative communication: Management of severe communication disorders in children and adults. J Appl Res Intellect Disabil. 2004;17(2):133-4. ##
8.Lund SK, Quach W, Weissling K, McKelvey M, Dietz A. Assessment with children who need augmentative and alternative communication (AAC): Clinical decisions of AAC specialists. Lang Speech Hear Serv Sch. 2017;48(1):56-68. ##
9.Boyle CA, Boulet S, Schieve LA, Cohen RA, Blumberg SJ, Yeargin-Allsopp M, et al. Trends in the prevalence of developmental disabilities in US children, 1997–2008. Paediatr. 2011: 2010-989. ##
10.Light J, McNaughton D. The changing face of augmentative and alternative communication: Past, present, and future challenges. Augment Altern Commun; 2012;28(4):197-204. ##
11.Millar S, Scott J. What is augmentative and alternative communication? An introduction. Augmentative communication in practice: An introduction. 1998:3-12. ##
12.Marvin LA, Montano JJ, Fusco LM, Gould EP. Speech-language pathologists’ perceptions of their training and experience in using alternative and augmentative communication. Contemp Issues Commun Sci Disord. 2003;30:76-83. ##
13.Wormnæs S, Abdel Malek Y. Egyptian speech therapists want more knowledge about augmentative and alternative communication. Augment Altern Commun. 2004;20(1):30-41. ##
14.Sutherland DE, Gillon GG, Yoder DE. AAC use and service provision: A survey of New Zealand speech-language therapists. Augment Altern Commun. 2005;21(4):295-307. ##
15.Ratcliff A, Koul R, Lloyd LL. Preparation in augmentative and alternative communication: An update for speech-language pathology training. American J Speech Lang Pathol. 2008;17(1):48-59. ##
16.Hourcade J, Everhart Pilotte T, West E, Parette P. A history of augmentative and alternative communication for individuals with severe and profound disabilities. Focus Autism Other Dev Disabl. 2004;19(4):235-44. ##
17.Light J, Mcnaughton D. Designing AAC research and intervention to improve outcomes for individuals with complex communication needs. Augment Altern Commun; 2015;31(2):85-96. ##
18.Zarifian T, Malekian M, Seifi M. Survey of Speech and Language Pathologist's Knowledge of Augmentative and Alternative Communication Methods. Speech Lang Pathol. 2014;1(3):13-20. ##
19.Zarifian T, Malekian M, Seifi M, Salmani M. Survey of experts knowledge of rehabilitation team of augmentative and alternative communication methods.  12th Iranian Speech Therapy Congress; Tehran.2014. p. 302. ##
20.Patel R, Khamis-Dakwar R. An AAC training program for special education teachers: A case study of Palestinian Arab teachers in Israel. Augment Altern Commun. 2005;21(3):205-17. ##
21.Iacono T, Cameron M. Australian speech-language pathologists' perceptions and experiences of augmentative and alternative communication in early childhood intervention. Augment Altern Commun. 2009;25(4):236-49. ##
 
دوماهنامه علمی - پژوهشی طب توانبخشی
دوره 9، شماره 1
فروردین 1399
صفحه 233-241

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 09 خرداد 1397
  • تاریخ بازنگری: 21 آبان 1397
  • تاریخ پذیرش: 07 خرداد 1398
  • تاریخ اولین انتشار: 01 فروردین 1399

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار