نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1
1. دانشجوی دکتری آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی،گروه آموزشی آسیب شناسی و حرکات اصلاحی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه
2
دانشجوی کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی، گروه آموزشی بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوازمی،
3
گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
4
گروه آموزشی مربیگری ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
10.22037/sjrm.2025.117448.3364
چکیده
مقدمه و اهداف
سندرم درد کشککی-رانی یکی از شایع‌ترین علل درد قدام زانو در جوانان و ورزشکاران است که با ضعف عضلات مرکزی، اختلالات کنترل پاسچر و ناهنجاری‌های بیومکانیکی اندام تحتانی همراه می‌باشد. هدف این مطالعه، بررسی و مقایسه اثربخشی شش هفته تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات عصبی-عضلانی بر شدت درد، نوسانات مرکز فشار و عملکرد حرکتی در افراد مبتلا به سندرم درد کشکی-رانی بود.
مواد و روش ها
این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده با سه گروه موازی (دو گروه مداخله و یک گروه کنترل) بود. ۴۵ شرکت‌کننده دارای سندرم درد کشکی-رانی به‌صورت تصادفی در سه گروه تمرینات ثبات مرکزی ، تمرینات عصبی-عضلانی و کنترل تخصیص یافتند. شرکت‌کنندگان به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته تمرین کردند؛ گروه اول تمرینات ثبات مرکزی، گروه دوم تمرینات عصبی-عضلانی را انجام دادند و گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. شدت درد با استفاده از مقیاس دیداری سنجش درد ، تعادل ایستا از طریق ارزیابی نوسانات مرکز فشار با دستگاه فورس‌پلیت و عملکرد زانو با استفاده از آزمون‌های اسکوات و پایین آمدن از پله، قبل و بعد از شش هفته تمرین (در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون) اندازه‌گیری شدند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تی زوجی، تحلیل کوواریانس و نرم‌افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. سطح معناداری در تمامی آزمون‌ها کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد..
یافته ها
نتایج نشان داد هر دو گروه تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات عصبی عضلانی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری در شدت درد ، نوسانات مرکز فشار ، و بهبود عملکرد حرکتی (اسکوات و گام به پایین) نشان دادند (برای همه متغیرها: P < 0.001). با این حال، گروه تمرینات عصبی عضلانی در همه مؤلفه‌ها بهبود بیشتری داشت. به‌طور خاص، در کاهش شدت درد (P=0.001)، کاهش نوسان مرکز فشار (P=0.001)، و افزایش امتیاز عملکردی اسکوات (P=0.001) و گام به پایین از پله (P=0.001)، عملکرد گروه عصبی عضلانی به‌طور معناداری بهتر از تمرینات ثبات مرکزی بود.
نتیجه گیری
تمرینات عصبی–عضلانی اثربخشی بالاتری نسبت به تمرینات ثبات مرکزی در بهبود درد، تعادل ایستا و عملکرد زانو در بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی داشتند. توصیه می‌شود این نوع تمرینات به‌عنوان بخشی از پروتکل توانبخشی استاندارد برای این بیماران به کار گرفته شود.
واژه های کلیدی
سندرم درد کشککی-رانی، تمرینات عصبی-عضلانی، تمرینات ثبات مرکزی، کنترل پاسچر، عملکرد حرکتی، درد زانو
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The Effect of Six Weeks of Core Stability and Neuromuscular Training on Pain, Knee Function, and Center of Pressure Oscillation in Individuals with Patellofemoral Pain Syndrome
نویسندگان [English]
-
Sina Saeedaskari
1
-
mehran madihian
2
-
Hassan Sadeghi
3
-
Ali shahhoseini
4
1
1. PhD Student in Sports Injury and Corrective Exercises, Department of Sports Injury and Corrective Exercises, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran
2
MSc Student in Sports Injury, Department of Biomechanics and Sports Injury, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran
3
Department of Biomechanics and Sports Injuries, Faculty of Physical Education and Sports Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran
4
Department of Sport Coaching, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Introduction and Objectives:
Patellofemoral Pain Syndrome (PFPS) is one of the most common causes of anterior knee pain in young individuals and athletes. It is often associated with core muscle weakness, postural control impairments, and lower limb biomechanical abnormalities. This study aimed to investigate and compare the effectiveness of six weeks of Core Stability Training (CST) and Neuromuscular Training (NMT) on pain intensity, center of pressure (COP) fluctuations, and functional performance in individuals with PFPS.
Materials and Methods:
This randomized controlled trial was conducted with three parallel groups (two intervention groups and one control group). A total of 45 participants with PFPS were randomly assigned to CST, NMT, or control groups. The interventions lasted six weeks, with three training sessions per week. Pain (VAS scale), static balance (COP measured by force plate), and knee function (squat and step-down tests) were assessed before and after the intervention. Data were analyzed using paired t-tests, ANCOVA, and SPSS software.
Results:
Both the CST and NMT groups showed significant reductions in pain intensity (VAS), center of pressure (COP) oscillations, and improvements in motor function (squat and step-down) compared to the control group (all changes: P < 0.001). However, the NMT group improved more in all components. Specifically, the NMT group performed significantly better than the CST in pain intensity reduction (P = 0.001), COP reduction (P = 0.001), and squat (P = 0.001) and step-down performance scores (P = 0.001).
Conclusion:
Neuromuscular training was more effective than core stability training in improving pain, static balance, and knee function in individuals with PFPS. It is recommended that NMT be integrated into standard rehabilitation protocols for these patients to achieve optimal outcomes.
Keywords:
Patellofemoral Pain Syndrome, Neuromuscular Training, Core Stability Training, Postural Control, Functional Performance, Knee Pain
کلیدواژه‌ها [English]
-
Patellofemoral Pain Syndrome
-
Neuromuscular Training
-
Core Stability Training. Postural Control. Functional Performance
)