مقایسه تاثیر تمرینات تعادلی با تخته تعادل و تمرینات اصلاحی با تراباند بر تعادل ایستا و پویا دانش آموزان پسر دارای زانوی ضربدری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه اسیب شناسی و بیومکانیک ورزشی،دانشکده علوم ورزشی و تندرستی،دانشگاه تهران،ایران

2 گروه بهداشت و طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران

3 دانشجوی کارشناسی ارشد آسیب شناسی و تمرینات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی،دانشگاه تهران،ایران

4 کارشناسی ارشد آسیب شناسی و تمرینات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی،دانشگاه تهران،ایران

10.22037/sjrm.2025.117457.3373

چکیده

مقدمه و اهداف مقدمه و اهداف :تعادل جز جدایی ناپذیر حرکات روزمره و بخش مهمی در نیاز های پایه برای حرکت انسان است که در ناهنجاری های اسکلتی دچار اختلال میشود.هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین تعادلی با تخته تعادل و تمرین با تراباند بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان پسر12-9 سال دارای زانوی ضربدری بود.

مواد و روش ها30دانش آموز پسر دارای زانوی ضربدری در این مطالعه شرکت کردند. برای تشخیص ناهنجاری زانوی ضربدری، از شاخص فاصله بین اپی‌کندیل‌های داخلی ران (IM) و قوزک‌های داخلی مچ پا (IC) استفاده شد؛ به‌گونه‌ای که در صورت وجود فاصله بیش از ۳ سانتی‌متر بین این دو نقطه، فرد به‌عنوان دارای زانوی ضربدری شناخته شد. شرکت‌کنندگان با میانگین سنی (1.1±10.43سال)، قد(6.41±137.83سانتیمتر)، وزن (5.17±36.57کیلوگرم) و شاخص توده بدنی ( 1.35±19.14کیلوگرم بر متر مربع) و بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی، به صورت تصادفی در سه گروه ۱۰ نفره شامل گروه تجربی تمرین با تراباند، گروه تمرینات تعادلی و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ‌گونه برنامه تمرینی دریافت نکرد. قبل و بعد از اجرای برنامه تمرینی ،تعادل ایستا و پویا آزمودنی ها به ترتیب با تست تعادل لک لک و ستاره اندازه‏گیری شد. برنامه تمرینی شامل شش هفته و سه جلسه در هفته و هرجلسه شصت دقیقه بود که تمرینات شامل تمرینات تعادلی با تخته تعادل یا تراباند بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آزمون آنوا با اندازه گیری مکرر، تحلیل کوواریانس (آنکووا) و آزمون بونفرونی در سطح معنی داری α≤0/05 استفاده شد.

نتایج تحقیق نشان داد که در تعادل ایستا گروه های تمرین تعادلی (تخته تعادل) و تراباند در مقایسه با گروه کنترل در پس‌آزمون به صورت افزایش معنادار مشاهده شد (P<0.05)،و همچنین بین دو گروه تمرین تعادلی (با تخته تعادل) و تمرین با تراباند نیز معنادار بود، به‌طوری که گروه تمرین تعادلی( تخته تعادل) نسبت به گروه تمرین با تراباند، افزایش معناداری بدر نمرات تعادل ایستا نشان داد(P<0.05). در تعادل پویا، تفاوت بین گروه‌های تمرین تعادلی و تمرین با تراباند در مقایسه با گروه کنترل در پس‌آزمون به صورت افزایش معنادار در نمرات تعادل مشاهده شد (P<0.05).. با این حال، تفاوت بین دو گروه تمرین تعادلی و تراباند در تعادل پویا ، از نظر آماری معنادار نبود (P>0.05).

نتیجه گیری : تمرینات تعادلی و تمرینات با تراباند هر دو تأثیر مثبت و معناداری بر بهبود تعادل ایستا و پویا در دانش‌آموزان پسر دارای زانوی ضربدری داشتند. با این حال، در تعادل ایستا، تمرینات تعادلی با تخته تعادل، اثربخشی بیشتری نسبت به تمرینات تراباند نشان دادند، در حالی‌که در تعادل پویا، تأثیر هر دو نوع تمرین مشابه و بدون تفاوت معنادار بود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Comparison The Effect of Balance Exercises with Wobble board and Corrective Exercises with Thera-Band on Static and Dynamic Balance in Boys Students with Genu Valgum

نویسندگان [English]

  • yousef moghadas tabrizi 1
  • Seyed Hamed Mousavi 2
  • melika ardestani samani 3
  • fateme yousefi 4
1 Associate Professor, Department of Sports Injury and Biomechanics, Faculty of Sport Sciences and Health, University of Tehran, Iran
2 Assistant Professor, Department of Sports Injury and Biomechanics, Faculty of Sport Sciences and Health, University of Tehran, Iran
3 MSc. Student in Sports Injury and Corrective Exercises, Faculty of Sport Sciences and Health, University of Tehran, Iran
4 MSc. Sports Injury and Corrective Exercises, Faculty of Sport Sciences and Health, University of Tehran, Iran
چکیده [English]

Background and Aims: Balance is an integral aspect of daily movement and a fundamental component of human motor function, often compromised in individuals with skeletal abnormalities. This study aimed to investigate the effects of six weeks of balance training using a balance board and Thera-band exercises on static and dynamic balance in male students aged 9–12 years with genu valgum.

Materials and Methods: Thirty male students (mean age 10.34 ± 1.1 years; height 137.83 ± 6.41 cm; weight 36.57 ± 5.17 kg; BMI 19.14 ± 1.35 kg/m²) with no history of lower limb injuries were randomly assigned to three groups (n=10 each): balance board training, Thera-band exercises, and a control group. Static and dynamic balance were assessed pre- and post-intervention using the Stork Balance Stand Test and Star Excursion Balance Test, respectively. The deformity was diagnosed using inter-malleolar (IM) and inter-condylar (IC) distances, with IM > 3 cm indicating genu valgum .The intervention lasted six weeks, with three 60-minute sessions per week. Data were analyzed using descriptive statistics, repeated measures ANOVA, ANCOVA, and Bonferroni post hoc tests at α ≤ 0.05.

Results: post-intervention, both the balance board and Thera-band groups demonstrated significant improvements in static balance compared to controls (p < 0.05). Moreover, the balance board group showed significantly greater gains in static balance than the Thera-band group (p < 0.05). For dynamic balance, both intervention groups exhibited significant increases in reach distances across all eight directions relative to controls (p < 0.05), with no significant difference observed between the two exercise groups (p > 0.05).

Conclusion: The findings indicate that both balance board training and Thera-band exercises effectively enhance static and dynamic balance in male children with genu valgum. These modalities are recommended as practical interventions to improve balance in this population.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Genu Valgum
  • Static Balance
  • Dynamic Balance
  • Balance Exercises
  • Thera -Bands

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 28 مرداد 1404
  • تاریخ دریافت: 04 خرداد 1404
  • تاریخ بازنگری: 18 خرداد 1404
  • تاریخ پذیرش: 28 مرداد 1404
  • تاریخ اولین انتشار: 28 مرداد 1404